🔆 *«وَ أَعْتَزِلُكُمْ وَ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ أَدْعُوا رَبِّی عَسى‌ أَلَّا أَكُونَ بِدُعاءِ رَبِّی شَقِيًّا»* 🔆 *«و من از شما و آنچه غير خدا مى‌خوانيد كناره‌گيرى مى‌كنم و پروردگارم را مى‌خوانم، اميدوارم كه در خواندن پروردگارم محروم (و بى‌پاسخ) نمانم.»* 📗 سوره مريم، آیه ۴۸ ❇️ حضرت ابراهیم در مرحلۀ اول جدایی خود را از افراد ناشایست اعلام فرمود؛ زیرا آسیب افکار ناصحیح بیش از افعال ناصحیح است. حضرت ابراهیم در ابتدا از افراد ناسالم کناره‌گیری کرد؛ اما به این امر قناعت نکرد؛ بلکه از همۀ بت‌ها هم اظهار برائت کرد. ✅ نکتۀ بسیار مهمی در آیه وجود دارد و آن اینکه حضرت ابراهیم عموی خود را یک طیف تفکر می‌بیند نه یک فرد؛ به همین جهت نفرمود «أَعْتَزِلُکَ»؛ بلکه فرمود:«أَعْتَزِلُكُمْ». ⬅️ اگر فردی هجرت را انتخاب کرد باید برنامه‌ای را برای خود منظور کند؛ زیرا هجرت به‌تنهایی کافی نیست و باید به‌همراه بندگی دائم باشد. ⬅️ آیه به این مطلب اشاره دارد که زندگی سالم در گرو داشتن هم‌نشین صالح است. انسان سالم از هم‌نشین سوء پرهیز دارد و ظاهراً و باطناً با او همراهی ندارد. ✅ هم‌نشینی با صالحان با توسل به درگاه خداوند صورت می‌گیرد و جدایی از هم‌نشین ناصالح هم با درخواست از خدای سبحان میسر می‌شود. ✨ *نَخست موعظهٔ پیرِ صحبت این حرف است که از مُصاحبِ ناجنس اِحتراز کنید* ❇️ حضرت ابراهیم با عبارت «ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ» به آنان یادآوری می‌کند که شما غیرخداوند را می‌خوانید و از هر کسی که بندگی غیرخدا را کند کناره‌گیری می‌کنم. 🔷 موحد شدن به انسان شجاعت خاصی عطا می‌کند که آن قدرت، موجب کناره‌گیری فرد از هم‌نشینان نادرست می‌شود و می‌تواند نقائص را به آنان یادآوری کند. 🔷 حضرت ابراهیم علیه‌السلام در آیه با واژۀ «اللّه» به دیگران اعلام می‌کند که معبود من معبود جامعی است که همۀ جلال و جمال را داراست، نه بعضی از اوصاف جمالیه با جلالیه را. 🔷 بنده هم زمانی که عبدالله شد، خدای سبحان با همۀ جامعیت خویش، همۀ نیازهای او را تامین می‌کند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام