#لاله‌ای از ملکوت 💠 *«حضرت حافظ و گلاب و گل»* 🔷🍃 جناب حجة الاسلام و مسلمین آقای سید علی رضوی کشمیری تعریف می‌کند: 🔹«گاهی اوقات که در محضر نورانی آقای مجتهدی بودیم، صحبت از جناب حافظ و اشعار ایشان به میان می‌آمد و آقا عنایت خاصی نسبت به خواجۀ شیراز و اشعارشان داشت و بر این عقیده بود که وی از کملین عرفای شیعه است و می‌فرمود: ✍ «در هر کوچه پس کوچه‌ای از عرفان که قدم گذاشتم، جای پای آن جناب را پیش از خود مشاهده کردم؛ و تمام اشعار او را بر طریق سلوک در وادی حقیقت می‌دانست.» ✅ حتی فرمود: *«قبل از این که جناب خواجه به دنیا بیاید، اشعارش را ملائکه در آسمان‌ها زمزمه کرده‌اند. حضرت حافظ برای چهارده معصوم شعر سروده است.»* و گاهی اوقات بعضی از اشعار را تغسیر می‌فرمود. ✳️ از جمله روزی که در محضرشان بودیم و صحبت از شعر گلاب و گل به میان آمد فرمود: «جناب حافظ این شعر را بر مسلک اهل دل سروده است و ابیات آن، لحظۀ وداع حضرت زینب و حضرت اباعبدالله را ترسیم می‌کند. در این غزل عنایت خاصی وجود دارد: 🍃 کِی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد 🍃 از لعلِ تو گر یابم انگشتریِ زنهار صد مُلکِ سلیمانم در زیرِ نگین باشد 🍃 غمناک نباید بود از طعنِ حسود، ای دل شاید که چو وابینی خیرِ تو در این باشد 🍃هر کو نَکُنَد فهمی زین کِلکِ خیال‌انگیز نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد 🍃 جامِ می و خونِ دل هر یک به کسی دادند در دایرهٔ قسمت اوضاع چنین باشد 🍃در کارِ گلاب و گل حکمِ ازلی این بود کاین شاهدِ بازاری وآن پرده‌نشین باشد 🍃 آن نیست که حافظ را رندی بِشُد از خاطر کاین سابقهٔ پیشین تا روزِ پَسین باشد 📚 کتاب لاله‌ای از ملکوت، ج ۳، ص۱۶۹ ‏ 🌐emamraoof.com