غلامرضا خارکوهی در یادداشتی نوشت: حاج علیرضای عزیز! سخن گفتن با تو سخت نبود، خیلی هم آسان بود، بدور از تشریفات، صاف و صادق، بدون دفتر و دستک آن‌چنانی، خانه و کوچه و بازار و مسجد پاتوقت بود و منزلگاه دیدار، خوش اخلاق و صبور و مردمدار و مهربان و متواضع بودی. تو با خیلی از آدم‌ها فرق داشتی، تو مثل آدم‌های تازه به دوران رسیده و دلبستگان مقامات دنیوی نبودی که زیر دین مردم باشی، آنهایی بد اخلاق و بی‌حوصله‌اند و از مردم گریزانند که در انجام وظایفشان نسبت به جامعه کوتاهی کردند.   آنها حتی به راحتی دروغ هم می‌گویند برخی از اینها به دروغ دم از خدا و دین می‌زنند، چون در اصل بنده دنیا هستند. اما حاج علیرضای عزیز! تو چنین نبودی، راستگو بودی و از دروغ و دنیا و بداخلاقی بیزار، تو به بهترین وجه وظیفه دینی و اجتماعی خود را انجام دادی، سه جوان رعنا، سه نوگل محمدی، و سه آیت رحمانی را در دامانت پرورده و خالصانه و ابراهیم وار تقدیم کردی. تو کجا و دنیاپرستان و مرعوبان و ریاکاران و دروغ گویان کجا؛ آنها روزگار جنگ دل نداشتند یک ریال به جبهه کمک کنند و خود و خانواده و ثروتشان را از آتش جنگ دور نگه می‌داشتند، اما تو که پیرمرد هم محله‌ای ما بودی، ابراهیم‌وار سه دسته گل دوستداشتنی خود را که بهترین ثروتت بود با کمال میل به جبهه هدیه کردی تا دین خدا زنده بماند و این وطن ایرانی و مردم خوبش در امنیت باشند و اسیر چنگال بیگانگان نشوند. بعضی‌ها وقتی هزار تومان برای یک امر خیر کمک می‌کنند صدتا قبص و فیلم و عکس می‌گیرند و همه جا جار می‌زنند که کمک کردند! در حالی که تو سه جوان قشنگ و نورسیده را دادی ولی چنین نکردی، نه پُژ دادی و نه ریا کردی. ضمن آنکه هدیه‌های تو کجا و، مال ومنال دنیاپرستان کجا؟! اصلا قیاس مع الفارق است. حاج علیرضای عزیز! شماها قهرمانان جاودان تاریخ هستید، برای قهرمانی نیاز نیست که حتما کارخانه‌دار، سرمایه‌دار، نویسنده، مخترع، مدیر کل، رئیس جمهور، وزیر و نماینده باشید، نقش و ارزش شما، هم نزد خدا و هم در ذهن مردم محفوظ است، شما به تعبیر امام خمینی(ره) چشم و چراغ ملت هستید. آفرین بر تو و همسر و فرزندان فداکارت،   درود بیکران خدا بر تو و امثال تو باد. 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir