برخی از مردم مطرح می‌کنند که افرادی که چشمشان پاک است، چرا باید در مقابل آن‌ها حجاب داشته باشیم؟ در پاسخ این افراد باید بیان کنیم، حجاب در درجــه اول مربــوط بــه خــود ماســت؛ بــرای حفــظ حیــا، لطافــت، ظرافت‌هـا و زینت‌های زنان، نـه طـرف مقابـل که این ظرافت‌ها و زینت‌ها به چشم آنها می‌خورد؛ زیرا این امر نیز به صورت جداگانه‌ مورد تاکید شارع مقدس می‌باشد و باید رعایت گردد.[1] همان‌طور که قاضی نعمان در روایتی از امام صادق علیه‌السلام با به تصویر کشیدن مقام والای حجاب و عفاف حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها به این نکته نیز اشاره می‌کند: «اسْتَأْذَنَ أَعْمَى عَلَى فَاطِمَةَ، فَحَجَبَتْهُ. فَقَالَ لَهَا النَّبِيُّ: لِمَ تَحْجُبِينَهُ وَ هُوَ لَا يَرَاكِ؟ قَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! إِنْ لَمْ يَكُنْ يَرَانِي، فَإِنِّی أَرَاهُ وَ هُوَ يَشَمُّ الرِّيحَ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ: أَشْهَدُ أَنَّكِ بَضْعَةٌ مِنِّی‏»؛[2] «مرد نابینایی از فاطمه اذن ورود به منزل گرفت، فاطمه به خاطر او حجاب گرفت. پيامبر به دخترش فرمود: براى چه خود را از فردی نابينا پوشاندى‌؟ فاطمه عرض كرد: اگر او مرا نبيند، من او را مى‌بينم و او بو را تشخیص می‌دهد. پيامبر فرمود: شهادت مى‌دهم كه تو پارۀ تن من هستى». از طـرف دیگـر چطـور مشـخص می‌شـود کـه یـک نفـرچشـم پـاک دارد؟ آیـا غیـر از ایـن اسـت کـه چشـم پـاک از یـک دل پـاک و بـا غیـرت بـه ‌وجـود می‌آیـد؟ آیـا در طـول تاریـخ چشـم پاک‌تـر از ائمـه علیهم‌السلام داشـته‌ایم؟ آیـا منبعی است کــه ائمــه بــه خانمــی توصیــه کــرده باشــند، در محضــر آنــان نیــازی بــه حجــاب ندارنـد؟ یـا حتـی دیگـر بـزرگان دینـی مـا؟ هرگـز چنیـن نمونـه‌ای در تاریخ وجـود نـدارد. به‌ خاطـر حفـظ حیـای خودمـان، محیط و شاید هزاران علت دیگر، حجاب را خداوند حکیم- کــه مــا را خلــق کــرده و خــوب و بــد مــا را بهتـر می‌دانـد- واجب کرده است تا مسیر سعادت هموار شود. همچنین هیــچ کــس از دل دیگــری خبــر نــدارد. چــه بســا همــان فــردی کــه بــه نظــر چشــم پــا ک می‌آیــد، در دلــش وسوســه‌هایی داشــته باشــد! البتـه نـه بـه معنـای بدبینـی بـه دیگـران؛ بلکه به‌خاطـر طبیعـت بشـر کـه ضعیـف اسـت.[3] حکایت‌های بی‌شـماری گـواه ایـن ادعـا اسـت کـه برخی از انسان‌های پاک گاهـی ناخواسـته‌ و بــدون انگیــزه قبلــی وقتــی در موقعیــت خاصــی قــرار می‌گیــرند؛ دچــار لغزش‌هــای خطرناکی می‌شوند.[4] پی‌نوشت: [1]. نور، آیات 30 و 31. [2]. بحرانى اصفهانى، عبد الله بن نور الله، عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال، مؤسسة الإمام المهدى(عج)، ص950. [3]. نساء، آیه28. [4]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامی، ج23، ص545. 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir