آیات ۱۲۳و۱۲۴ سوره #نساء ( صفحه ۹۸) لَيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا ﴿۱۲۳﴾ (پاداش و كيفر) به دلخواه شما و به دلخواه اهل كتاب نيست هر كس بدى كند در برابر آن كيفر مى ‏بيند و جز خدا براى خود يار و مددكارى نمى‏ يابد وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا ﴿۱۲۴﴾ و کسانی از مردان یا زنان که بخشی از کارهای شایسته را انجام دهند، در حالی که مؤمن باشند، پس اینان وارد بهشت می شوند، و به اندازه گودی پشت هسته خرما مورد ستم قرار نمی گیرند. 🔴 آیات ۱۲۳ و ۱۲۴ سوره نساء از آیات کلیدی قرآن می باشند و دلالت دارند که جزاء و پاداش با آرزو ایجاد نمی شود بلکه بستگی به عملکرد دارد. 🔺امنيّه: آرزو. جمع آن امانیّ است 🔺 دین داران نباید برای خود چنین آرزویی درست کنند که چون دین دارند حتی بدون عمل بهشتی هستند.❗️ 🔴 مسلمانان و اهل کتاب هر کدام بر دیگرى افتخار مى‏ کردند ، اهل کتاب مى‏ گفتند پیامبر ما قبل از پیامبر شما بوده است ، کتاب ما از کتاب شما سابقه‏ دارتر است ، و مسلمانان مى‏ گفتند پیامبر ما خاتم پیامبران است ، و کتابش آخرین و کاملترین کتب آسمانى است ، بنابراین ما بر شما امتیاز داریم . و طبق روایت دیگرى یهود مى‏ گفتند : ما ملت برگزیده‏ ایم ، و آتش دوزخ جز روزهاى معدودى به ما نخواهد رسید .(و قالوا لن تمسنا النار الا ایاما معدودة) . و مسلمانان مى‏ گفتند ما بهترین امت‏ ها هستیم ، زیرا خداوند در باره ما گفته است .(کنتم خیر امة اخرجت للناس ) آیه فوق نازل شد و بر این ادعاها قلم بطلان کشید ، و ارزش هر کس را به اعمالش معرفى کرد . ♦️و به اين ترتيب قرآن به تعبير ساده معمولى به اصطلاح آب پاك به روى دست همه ريخته است و وابستگيهاى ادعائى و خيالى و اجتماعى و نژادى و مانند آن را نسبت به يك مذهب بيفايده ميشمرد، و اساس را 👈🏻ايمان به مبانى آن مكتب و 👈🏻عمل به برنامه هاى آن معرفى مى كند. 🔻البته در هر گروه و قشرى افراد پر توقّع و امتيازطلب پيدا مى‌ شود. 🔺نکته ی دیگر اینکه این آیه به ما یاد میدهد در انتقاد يا رفع عيب، از 👈🏻خودمان شروع كنيم، چون که جمله‌ «لَيْسَ بِأَمانِيِّكُمْ» قبل از جمله‌ «أَمانِيِّ أَهْلِ الْكِتابِ» است. ♦️ممكن است كسانى از جمله و لا يجد له من دون الله وليا و لا نصيرا:👈🏻 هيچكس را سرپرست و ياور در برابر گناهان نمى بيند چنين استدلال كنند كه با وجود اين جمله مساله شفاعت و مانند آن به كلى منتفى خواهد بود و آيه را دليل نفى مطلق شفاعت بگيرند. 🔻پاسخ : 🔺همانطور كه سابقا هم اشاره كرده ايم ، معنى شفاعت اين نيست كه شفيعان دستگاه مستقلى در برابر خداوند داشته باشند، بلكه شفاعت آنها نيز به فرمان خدا است و بدون اجازه او، و شايستگى و لياقت شفاعت شوندگان ، هيچگاه اقدام به شفاعت نخواهند كرد، بنابراين شفاعت سرانجام به خدا باز مى گردد، و شعبه ای از ولايت و نصرت و كمك و يارى خداوند محسوب ميشود. ♦️نکته ی دیگر اینکه، اول سيئة و گناه را ذكر كرد و بعد حسنه را،چون که عمده ی خطاى اين خوش خيالها در سيئات تبلور مى يابد. 🌸🍃🌸🍃🌸 #تدبر #تفسیر_قرآن 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir