🔹اگر آیت‌الله خامنه‌ای سیاست را رها کرده بود...
📌سال ۱۳۶۸ بعد از ارتحال حضرت امام خمینی رحمت الله علیه مسئولیت خطیر رهبری انقلاب بر دوش آیت‌الله خامنه‌ای گذاشته شد و از آن روز تاکنون کشور را در تلاطم‌های سخت و مشقت بار از پیچ‌های سختی عبور داده و در مقابل دشمنان حریص و قسم خورده‌اش، به خوبی حفظ نموده و در راه پیشرفت.های همه جانبه هدایت کرده است که دوست و دشمن به این مسئله اذعان دارند.
📌اگر معظم‌له به جای پذیرفتن ولایتِ امری که امری بس عظیم و دارای سختی‌ها و مشقت‌ها بود، مثل برخی علما و سیاسیون آن روز، راهی قم شده و با استفاده از تجربه و نفوذ خود حوزه و دانشگاهی بنا می‌نهاد و با توجه به ذوق، سلیقه، ذکاوت و خلاقیتی که همگان در او سراغ دارند، اکنون قطعاً اولین مرجع بدون رقیب با هزاران شاگرد، نظریه‌پرداز، مدیر انقلابی، بیشترین نفوذ را در ایران و در جهان تشیع داشت و بلا شک مسیر علمی و تربیتی حوزه‌های علمیه را به سمتی بدیع‌تر سوق داده و جریانی تاریخی و ماندگار راه انداخته بود.
📌شکی نیست با هجرت ایشان از تهران و از سیاست، خلأ رهبری و زعامت بارها و بارها خودش را نشان داده و کشور تاکنون با بحران‌های متعدد روبرو شده بود و یقین دارم نخبگان سیاسی کشور و حتی علما و بزرگان دست به دامن آیت‌الله العظمی خامنه‌ای می‌شدند تا برگردد. او که که یکی از شاگردان زبده رهبر کبیر انقلاب، مبارزی بی‌بدیل، نماینده و رئیس جمهوری انقلابی و امام جمعه و خطیبی توانمند بود که به فرموده استادش، روزها مثل شیر در میدان رزم و شب.ها با زهد و معنویت به درگاه الهی روی می‌نهاد و دولت تحت نظر او در سخت‌ترین دوران نظام یعنی زمان جنگ به بهترین وجه کشور را اداره کرده بود و محبوبیتش بین مردم بی‌نظیر بود و اکنون در سایه غور در علم و شاگرد‌پروری، حوزه.های علمیه را به سمت اعتلای تاریخی سوق داده است و در بحران رهبری کشور، کسی جز او را توان برگرداندن قطار منحرف شده انقلاب و نظام اسلامی به مسیر طراحی شده امام راحل نیست و همگان از او می خواهند که به سیاست برگردد و زمام امور کشور را به دست گرفته و درس‌های پاس شده در محضر مرادش را یک بار دیگر پس داده و کشور را به ساحل امن برساند.
📌حال با تصور چنین سرنوشتی که می‌توانست رقم بخورد، بایستی به همگان یادآوری کرد: آن آیت.الله خامنه‌ای که می‌توانست راه قم و علم و منفعت شخصی عالمانه خود را در پیش بگیرد، چنان نکرد و از سال ۱۳۶۸ تاکنون رهبر و ولی امر ماست و علی‌رغم میل باطنی و مخالفت شدیدش این مسئولیت را پذیرفت و تاکنون با وجود تمام ناجوانمردی‌هایی که برخی سیاسیون، علما و دوستان کردند ولی ایشان جا نزد و مردانه ایستاد و در هیچ برهه‌ای قدمی از آرمان‌های امام و انقلاب عقب نکشید و در مقابل زیاده‌خواهی‌ها کوتاه نیامد، تحریف امام را برنتابید، کرنش در مقابل مستکبران را جایز ندانست، از هیچ تشویقی برای انواع پیشرفت‌ها در زمینه‌های مختلف علمی، سیاسی و نظامی دریغ نکرد، در زندگی ساده خود و خانواده و اطرافیانش ذره‌ای تغییر ایجاد نکرد، خود را به عنوان مرجع تحمیل نکرد و زمانی که شعارهای مردم به «هم رهبری هم مرجعی خامنه‌ای» بلند شد، گفت: مسئولیت سنگینی بر عهده من است و شما در حوزه‌های علمیه بیش از صد نفر مجتهد جامع‌الشرایط دارید و به دنبال آن‌ها بروید.
در مقابل اصرار مؤمنين، رساله ننوشت و همه را به سایر مراجع ارجاع داد، هیچ وقت کرسی علمی‌اش را تعطیل نکرد و در قبال پافشاری مقلدان با پاسخ به سؤالات شرعی، به جمع‌آوری جواب‌های استفتائات بسنده کرد، برای جمع کردن مرید و مقلد استفتائاتش را مجانی نکرد، پرداخت وجوهات توسط مقلدانش به سایر فقها را جایز اعلام کرد، از جایگاه رهبری برای پیشبرد امور علمی و فقاهتی خودش بهره نجست و در یک کلام، او «ملکه تقوا» را به منصه ظهور گذاشت و در مسیر طولانی رهبری نظام، ذره‌ای از اصول اسلامی و اخلاقی‌اش پا پس نکشید.
📌اکنون زمان آن نرسیده، بزرگان قم، علما، نخبگان سیاسی و دلسوزان نظام و کشور، تلنگری به خود زده و آیت‌الله العظمی خامنه‌ای را برای تحمل این همه مشقت در راه سخت بعد از امام راحل، تمجید کرده و برای ادامه مسیر، ندای لبیک و حمایت سر دهند؟!
📌سکوت و انفعال در قبال این عظمت راهبری، چیزی جز کفران نعمت نیست و بی‌تردید، آنان که بیشتر می‌دانند، در پیشگاه عدل الهی، بیشتر مؤاخذه خواهند شد.
📌خداوند همه را به راه راست هدایت و در آن ثابت‌قدم فرماید.
عیسی برادری