پدرها به طور خاص نقش اساسی در رشد فرزند ایفا می کنند که این نقش تاثیر عمده ای بر رشد اجتماعی،عاطفی و فکری فرزندان دارد. فقدان درگیری و حضور پدران در شکل گیری و رشد عاطفی فرزندشان ممکن است این چنین پیامدهای منفی به دنبال داشته باشد: افسردگی،ضعف خود انگاره، خشونت، اضطراب جدایی، طرد، انزجار از خود،خودبیزاری،اختلال عاطفی و بسیاری مشکلات دیگر که بدون شک باعث تأخیر در فرآیند طبیعی رشد می شود. صفات شخصیتی مثبت از قبیل: همدلی،خود انگاره مناسب ،خویشتن داری ،سلامت روانی کفایت اجتماعی و مهارت های اساسی زندگی، حاصل روابط فرزندان با پدری صمیمی است.براساس تحقیقات انجام شده.حضور پدر و مادر به گونه ای متفاوت بر روابط تاثیر می گذارد،حضور پدر اهمیت ویژه ای در کاهش تعارض در روابط دوستانه دارد. (برگرفته از مقاله بررسی رابطه بین نگرش نوجوانان نسبت به پدر و احساس تنهایی) https://eitaa.com/emamzadehseyedmansoor