🔰اولین بانک خصوصی ایران #بانک_خصوصی 💢 تاسیس و تشکیل بانکهای خصوصی تا پیش از 1333 طبق قانون ثبت شرکت ها بود و از نظر حقوقی تابع قانون تجارت بودند. در این دوره، ضابطه دقیق و مشخص قانونی برای نظارت بر بانکها وجود نداشت. [1] 🔹در بهمن 1328 مصطفی تجدد که در رشته اقتصاد و حقوق در آلمان تحصیل کرده بود و سابقه فعالیت در بانک ملی و بانک صنعتی و معدنی ایران را داشت، با همکاری محمدعلی مفرح، نخستین بانک خصوصی ایرانی را به‌ نام «بانک بازرگانی ایران» با سرمایه‌ای حدود 50 میلیون ریال تأسیس کردند. 🔹علاوه بر سود قابل توجهی که به سپرده‌گذاران این بانک تعلق می‌گرفت و موجب اقبال مردم به آن شده بود، امتیازی که خدمات این بانک نسبت به بانک‌های دولتی داشت این بود که با افتتاح «حساب سیار» این امکان به دارندگان حساب داده می‌شد تا در هر شعبه‌ای که مایلند خدمات بانکی مورد نیاز را خود را انجام دهند. این بانک در شهرهای مختلف ایران شعبه‌هایی دایر کرد و برای ارائه خدمات بین‌المللی هم شعب بانک در لندن و هامبورگ شروع به فعالیت کردند. 🔹محمدعلی مفرح که از مجموعه بانک بازرگانی جدا شده بود، «بانک صادرات و معادن ایران» را تأسیس کرد که عنوان بزرگ‌ترین بانک خصوصی ایران را از آن خود کرد. در نهایت در این دوره پنج بانک خصوصی تاسیس شد: بانک بازرگانی در 1328 و بانکهای صادرات، تهران، پارس و بیمه بازرگانان در 1331. روند شکل‌گیری بانک‌های خصوصی تا اواخر دهه پنجاه ادامه داشت تا جایی که در زمان پیروزی انقلاب نزدیک به 21 بانک خصوصی در ایران فعالیت می‌کردند. ✳️سرانجام بانک بازرگانی پس از اجرای مادهٔ ۱۷ لایحهٔ قانونی ملی کردن و ادغام بانک‌ها در سال ۱۳۵۸ در بانک تجارت ادغام شد. پ.ن: [1] لایحه قانون بانکی در سال 1332 تنظیم و در سال 1334 پس از تصویب به اجرا گذاشته شد. 📚پول، ارز، بانکداری؛ یوسف فرجی، ص96. بانکداری خصوصی؛ نشریه بانک و اقتصاد، ش8. مبتکر حساب سیار در خدمات بانکی، روزنامه ایران، ش7415.