زیارت جامعه کبیره اَلسَّلامُ عَلی اَئِمَهِ الهُدی وَ مَصابیحِ الدُّجی‌ بهترین ارث و هدیه ای که یک انسان می تواند به نسل های بعد از خود تقدیم کند، یادگاری است که با آن انسانهای بعدی به شناخت صحیح و کامل از چیزی برسند و شناخت ناقص خود را تصحیح کنند. یکی از این یادگارهای گرانقدر میراث امام هادی علیه السلام درقالب زیارت جامعه ی کبیره است که درس های متعددی برای کسانی دارد که مدار زندگی آنها بر محور امام علیه السلام است. حضرت علی النقی علیه السلام در این زیارت ما را با نحوه ی سلام و ابراز علاقه و دعا و توسل و دلایل آن به زیبایی آشنا می کنند و با اشاره به جایگاه امامان در اسلام و بین مسلمانان، تصریح می‌کند که آنان شاهراه و راه راست و گواهان در دین و آن امانتی هستند که حفظش بر مردم واجب است و  به رابطه امامان با خداوند و به جایگاه خدا در نظر امامان شیعه پرداخته شده‌است و از این نوع معارف که با خواندن و تفکر و تامل و تدبرّ در آن افق جدیدی در جهان بینی انسان به وجود می آید. یک بحث سندی در مورد این زیارت مطرح است که باید بگوییم سند روایت را بزرگانی از شیعه تصریح به صحت آن کرده اند، به عنوان مثال شیخ صدوق در کتاب «من لا یحضره الفقیه» و شیخ طوسی در کتاب «تهذیب الاخبار» و  ملا محسن فبض کاشانی در کتاب تفسیر «وافی»، علامه محمد باقر مجلسی در کتاب «بحار الانوار» و آیت‌الله بروجردی در کتاب «جامع الاحادیث» به اعتبار این زیارت اذعان کرده‌اند. آیت الله جوادی آملی در شرحی که بر این زیارت به نام ادب فنای مقربان دارند سند این زیارت را معتبر می‌داند چون معتقد است که صدور چنین زیارت نامه‌ای از غیر معصوم محال است. توصیه میشود حتما این زیارت را بخوانیم و در معنا و شرح آن دقت کنیم تا در مسئله ی امام شناسی نگاه درستی داشته باشیم. 🆔 @emlaee