📱«وضعیت انقلابی» در یادداشتی انتقادی به تحلیل‌های دور از واقع که در برخی کانال‌های سیاسی منتشر شده بود واکنش نشان داد: https://eitaa.com/enghelabehma/1141 مدیر کانالِ نقد شده طی یادداشتی به آن انتقادات پاسخ داد که در عکس ضمیمه مشاهده می‌کنید. چهار حد وسط وی برای نقد یادداشت «وضعیت انقلابی» از این قرار است: 1. شما بی‌انصافید [فقط من منصف هستم.] 2. شما حب و بغض شخصی دارید.[ فقط من مهذب از این امور هستم.] 3. شما کور هستید. [فقط من بینا هستم.] 4. شما کر هستید [فقط من شنوا هستم.] جای شکرش باقی است که در پاسخ اول؛ نویسنده|نویسندگان «وضعیت انقلابی» را به عنوان «انسان» پذیرفتند و الا کار سخت می‌شد! فحاشی و تهمت‌زنی، آن هم از یک طلبه معمم، بسیار تأسف‌آور است و اساساً نیازی به پاسخ ندارد اما از باب تقویت «فرهنگ سیاسی» می‌توان این قبیل نوشتجات را مورد تحلیل و بررسی قرار داد. در زمینه پاسخ مطرح شده چند نکته قابل ذکر است: 1. در پاسخ گفته‌اند که من تحلیل نکردم، احتمال دادم. پاسخ این است که تحلیل می‌تواند منتهی به گزاره‌های قطعی شود و ممکن است به گزاره‌های قطعی نینجامد و احتمالاتی طرح شود. سخن اصلی این‌جاست که چطور تحلیل کنیم که به گزاره‌های قطعی برسیم؟ و چطور تحلیل کنیم که اگر به گزاره قطعی نرسیدیم به احتمالات عقلائی برسیم نه احتمالات تخیلی که صرفا ربع ساعت عمر کند. 2. گفته‌اند که چرا احتمال قبلی را نیاوردید. پاسخ این است که: اولا مگر نذر یا عهدی در میان بوده که هرچه در هر کانالی مطرح شد نقد شود؟! به‌علاوه مگر ایشان نقدهای «وضعیت انقلابی» به خود را به‌طور کامل در کانال‌شان منتشر می‌کنند؟! آیا گزینشی نقل کردن انتقادات با شأن مخاطب و حفظ احترام ایشان سازگار است؟! ثانیاً احتمال قبلیِ این کانال را هم در این یادداشت می‌آوریم. حرف جناب تحلیل‌گر این است که پاکستان که ایران را زد قبلا هماهنگ کرده بود. سؤال اول این است که مستند این احتمال کجاست؟ هر احتمال عقلائی و غیرعقلائی که به ذهن رسید باید در فضای عمومی مطرح شود؟! سؤال دوم این‌که آیا این قبیل احتمالات، بدون توضیحات لازم، باعث بدبینی مردم به مسئولین نمی‌شود؟ آیا مردم نمی‌گویند که اگر هماهنگ کردید پس دعوای زرگری بعدش چه بود؟ اعتراض نمایشیِ وزارت خارجه چه بود؟! دوباره مردم را سرکار گذاشتند؟! معاهدات نظامی میان هر دو یا چند کشوری متصور است اما در رابطه با صحت این احتمال یا هر احتمال دیگری باید منتظر دریافت اخباری متقن و رسمی ماند و تولید این قبیل احتمالات بدون فکر کردن به لوازم عمومی و سیاسی و بدون استناد به مواضع و اسناد رسمی نه‌تنها جنبه عقلانی ندارد بلکه تبعات منفی نیز دارد. 3. در ادبیات قرآنی، که اساس کار ما در امر سیاسی است، آیات متعددی را در خصوص «پرهیز از تبعیت از ظنونِ بی‌پایه» داریم. ماجرای «إفک» یکی از این موارد است و نکته جالب آن‌که خداوند متعال پس از آن‌که عذاب مجرمین را تبیین می‌کند، به مؤمنین اعتراض می‌کند که چرا در برابر این شایعه‌پراکنی‌ها واکنش نشان ندادید؟(نور/12) در سوره مبارکه انعام آیه شریفه 116 نیز دنباله‌روی از افرادی که از ظن و گمانِ بی‌پایه تبعیت می‌کنند موجب گمراهی و ضلالت شمرده شده، حتی اگر آن افراد از حیث عددی برتری داشته باشند. البته هرکسی مجاز است که در ذهن و خیال خود هر احتمالی را در مورد وقایع و حوادث سیاسی و اجتماعی مطرح کند اما وقتی این احتمالات خیالی را در جامعه پخش کند تبعات منفی آن غیرقابل انکار است و اساسا مبدأ بسیاری از شایعات که قطعی پنداشته می‌شود، احتمالاتِ بی‌پایه و اساسی است که برخی مطرح می‌کنند. به‌راستی جعل احتمالات بی‌پایه در شرایط شکننده جنگ ترکیبی با ذهن مخاطب چه می‌کند؟ چه کسی واجب کرده این قبیل احتمالات ذیل تحلیل راهبردی به مخاطب القا شود؟! 📨وضعیت انقلابی از ما انتشار انقلابی با شما✌️