پاسخ به دوقطبی اسلام رحمانی-جباری ✍ #طیبه_قائمی_بافقی بخش دوم ۶- درخصوص تأثیرپذیری فقه تشیع از اسلام اموی و عباسی که ظلم و جور آنها بر ائمه هدی برهمگان روشن است، به دور از مبناهای عقلانی است، البته تا رسیدن به سیره نبوی و علوی راه بسیار باید پیمود.« دوران خلافت مروانی و سفیانی و عباسی، دورانی بود که ارزشهای اسلامی از محتوای واقعی خودشان خالی شدند. صورتهایی باقی ماند؛ ولی محتواها، به محتواهای جاهلی و شیطانی تبدیل شد. آن دستگاهی که می‌خواست انسانها را عاقل، متعبد، مؤمن، آزاد، دور از آلایشها، خاضعِ عنداللَّه و متکبر در مقابل متکبران تربیت کند و بسازد - که بهترینش، همان دستگاه مدیریت اسلامی در زمان پیامبر(ص) بود - به دستگاهی تبدیل شد که انسانها را با تدابیر گوناگون، اهل دنیا و هوی‌ و شهوات و تملق و دوری از معنویات و انسانهای بی‌شخصیت و فاسق و فاسدی می‌ساخت و رشد می‌داد. متأسفانه، در تمام دوران خلافت اموی و عباسی، این‌طور بود.»(خامنه¬ای، ۱۳۶۹/۰۱/۲۲) ۷- روز رحمت شامل کسانی است که درصدد تقابل با اصل حکومت نباشند. نمی‌شود توقع داشت که از یک سو عده‌ای در رفتار و گفتار خود در تقابل اصول حاکمیتی ایران باشند و از سوی دیگر حاکمیت با آنها از در رحمت وارد شود. پاسخ تقابل، تقابل است و صبر حاکمیت نیز حدی دارد. «اسلام ناب و خالص، اسلامِ توحید و وحدت بین امّت اسلامی، اسلامِ «و لن یجعل اللَّه للکافرین علی المؤمنین سبیلا»(سوره نساء،آیه141)، اسلامِ «الاسلام یعلو و لا یعلی علیه»(نهج الفصاحه ص 214 حدیث1056) اسلامی که می‌گوید: «و لو انّ اهل القری امنوا و اتّقوا لفتحنا علیهم برکات من السّماء والأرض»(سوره اعراف،آیه96) برگشت به این اسلام، تنها علاج و نسخه‌ی درمان امّت اسلامی است و این ممکن است. امروز حرکت به سمت این اسلام، از شرق تا غرب دنیای اسلام، همه جا را فراگرفته و این همان چیزی است که دشمنان اسلام را دستپاچه کرده است.»(خامنه¬ای، ۱۳۸۲/۰۲/۲۹)