سابقۀ نظریۀ ولایت فقیه
💠 ولايت فقيه سابقه‌ای بسیار قدیمی دارد. تاريخچۀ ولايت فقيه به زمان حضور ائمه برمی‌گردد؛ يعنی از زمانی كه بعضی از شاگردان برجستۀ ائمه به وكالت و نمايندگی ایشان منصوب و به مناطق دوردست فرستاده می‌شدند.
🔰 در زمان غيبت صغری مسئلۀ نيابتِ برخی از علمای بزرگ دين از طرف ائمه و معصومين پُررنگ‌تر شد و سرپرستی امور شيعيان در طول زمان حدوداً هفتاد سالۀ غیبت صغری، به‌طور کلی بر عهدۀ چهار تَن از نوّاب خاص امام زمان قرار گرفت.
🔅 با آغاز غيبت كبری، فقها و عالمان دين جايگاهی بالاتر از قبل پیدا کردند و به‌عنوان نوّاب عامِ امام زمان، علاوه‌بر پاسخگويی به سؤالات و دريافت و صرف وجوهات در جای خودش، در صورت امكان به قضاوت و اجرای حدود (مجازات اسلامی) هم می‌پرداختند.
📖 با این حال عده‌ای این نظریه را مسئله‌ای جدید می‌دانند که برای اولین بار توسط مرحوم ملااحمد نراقی مطرح شده است. هرچند با مرور نظریات علمای گذشته به این نتیجه می‌رسیم که تقریباً همۀ بزرگان فقه شیعه همچون شیخ مفید، محقق حلّی و... در این باب مباحثی را مطرح کرده‌اند؛ بنابراين، ولايت فقيه از ابتدا در صحنۀ عمل و زندگی روزمرۀ شيعيان، مطرح بوده و فقها نیز آن را امری واضح و بدیهی می‌دانستند.*۱
📚 ۱. اندیشۀ حکومت اسلامی، ص ۱۶۹؛ نظام سیاسی در اسلام، بخش سوم، فصل اول.
#مهدویت_و_ولایت_فقیه ۷
#الّلهُــمَّ_عَجِّــلْ_لِوَلِیِّکَــــ_الْفَــرَج
@entezar_ma313