🔺علامه طهرانی قدّس سرّه می فرماید: یکى از رفقاى نجفى ما که فعلاََ از اَعلامِ نجف است براى من مى‏گفت: 🔸 من یک روز به دکّان سبزى فروشى رفته بودم، دیدم مرحوم قاضى خم شده و مشغول کاهو سوا کردن است؛ ❗️ولى بعکسِ معهود، کاهوهاى پلاسیده و آنهائیکه داراى برگهاى خشن و بزرگ هستند بر مى‏دارد. من کاملًا متوجّه بودم؛ تا مرحوم قاضى کاهوها را بصاحب دکّان داد و ترازو کرد، و مرحوم قاضى آنها را در زیر عبا گرفت و روانه شد. 🔹من که در آنوقت طلبه جوانى بودم و مرحوم قاضى مَردِ مُسنّ و پیرمردى بود، بدنبالش رفتم و عرض کردم: آقا من سؤالى دارم! شما بعکسِ همه، چرا این کاهوهاى غیرِ مطلوب را سوا کردید؟! ‼️مرحوم قاضى فرمود: آقا جان من! این مردِ فروشنده، شخصِ بى بضاعت و فقیرى است، و من گاهگاهى به او مُساعدت[کمک] مى‏کنم؛ و نمى‏خواهم چیزى به او بلا عوض داده باشم تا اوّلًا آن عزّت و شرفِ آبرو از بین برود؛ و ثانیاً خداى ناخواسته عادت کند به مجّانى گرفتن؛ و در کسب هم ضعیف شود. 🌿و براى ما فرقى ندارد کاهوى لطیف و نازک بخوریم یا از این کاهوها؛ و من مى‏دانستم که اینها[کاهوهای پلاسیده] بالاخره خریدارى ندارد، و ظهر که دکّانِ خود را مى‏بندد به بیرون خواهد ریخت،لذا براى عدمِ تضرّرِ او مبادرت بخریدن کردم. 📚مهر تابان،ص: ۳۲ 🌺کانال عرفان 👇 http://eitaa.com/joinchat/2136997888Cc9e7f3d280