چند وقت پیشا رفتم محضر حاج حسین آقاے یڪتا:) [جاتون خالے . . .] ڪلے برام حرف زد و حرف زدم همہ ے حرفاشون و نوشتم ؛ از شیطنت هاشون تا شجاعتشون! یہ حرفے بهم زد خیلے قشنگ بود گف: "خانم ... یہ ڪارے ڪن همہ ے ڪارات باشہ براے خدا!" پرسیدم"همون جملہ ے معروف ڪہ میگہ . . ." نزاشتن حرفم و ڪامل ڪنم و گفتن: یعنے ید بشہ'یدالله' عین بشہ'عین الله' لسان بشہ'لسان الله'! اون روز تو سوز اولین جمعہ ے اسفند هزار و سیصد و نود و نہ رایحہ ے یاس و نرگس تو زندگیم جون گرفت! از اون روز هر ڪارے ڪہ میڪنم قبلش میگم"اینجا عینم میشہ'عین الله'؟ یدم میشہ'یدالله' لسانم میشہ'لسان الله'؟" ! :)