🔴 غربت «غدیر» و شهادت فرزندان ایران
امروز عید سعید غدیر است، عید تکمیل دین و تکمیل عنایت حضرت ایزد به بندگانش که در آخرین حج حضرت رسول (ص) به مکه مکرمه منعقد شد. حادثه غدیر شاید بعد از مبعث نبی اکرم (ص) مهمترین و اصلی‌ترین حادثه در جهان اسلام باشد که بر اساس آن قرار بود دین خدا در مسیر درست و صحیح خودش قرار گرفته و به سمتی برود که باید می‌رفت. با این حال، این حادثه بزرگ و این واقعه مهم پس از رحلت خاتم المرسلین به عصبیت عربی گرفتار آمد و آنچه نباید می‌شد، در سقیفه روی داد. آنچه مربوط به تاریخ بوده، گذشته و بیش از 1400 سال از آن روز می‌گذرد و میراثی سترگ و بزرگ به ما ایرانی‌ها رسیده و آن حاکم شدن مذهب تشیع اثنی عشری و حب اهل بیت (س) بر این خاک پاک است.
🔻بیش از چهار دهه از عمر انقلاب می‌گذرد و بیش از 500 سال است که مذهب رسمی ایرانِ ما، تشیع است اما به عنوان فردی که سر در کتاب و تاریخ و نگاهی به محیط پیرامونی دارم، در تعجبم که چرا در مورد این واقعه و این حادثه بزرگ مردم ایران بسیار اندک می‌دانند و جهانیان باز هم از ما کمتر! علامه بزرگ و معظم، حضرت آیت الله امینی رحمه‌الله در کتاب ماندگار و سترگ الغدیر این واقعه را به حدیث و روایات متعدد و متواتر مستند کرده‌اند و اهل علم و حلم در این سال‌ها تلاش بسیار کرده‌اند تا از ماه مبارک رمضان، از عید قربان و محرم و صفر بنویسند اما به این موضوع به اندازه کافی اهتمام نداشته‌اند و این در شأن ملتی که خود را شیعه مرتضی علی (ع) می‌داند اصلا نیست.
🔻ما فکر کنم حتی بنیادی هم بنام بنیاد غدیر داریم و طلاب و دانشجویانی که در این حیطه قلم‌فرسایی کرده و مقامات و پایان‌نامه‌های متعدد نگاشته و تسلط کافی بر این مساله دارند. اما سوال این است، چرا در کشور ما غدیر این همه غریب است؟ مگر به فرموده رسول الله (ص)، روز تکمیل دین نیست؟ مگر روزی نبود که اگر به حقیقت می‌پیوست ماموریت حضرتش در هدایت و تبلیغ توحید کامل می‌شود؟ پس چرا ما به عنوان یک کشور شیعی، یک کشوری که این همه ادعا داریم توفیقی در معرفی غدیر به جامعه اسلامی و جهانی نداشته‌ایم؟ اینکه یک روز در تقویم ایرانی به این مناسبت تعطیل باشد، اصلا زیبنده نیست و باید تلاش بیشتری صورت بگیرد.
🔻از آنجایی که ما دنبال تمدن ایرانی – اسلامی هستیم و بعد اسلامی آن بیشتر بر وجه شیعی تاکید دارد، معرفی همه ابعاد این مذهب برای تکمیل این تمدن مهم ارزیابی می‌شود. شاید به نظر برسد که مردم دین‌گریز شده‌اند، اما فطرت ما ایرانی‌ها در دوستی وطن و عشق به اهل بیت (س) بسیار است و ضرورت دارد این زمینه تلاش بیشتری صورت بگیرد. غریبه ماندن «غدیر» از کم‌کاری ما است. چند شب پیش برنامه‌ای دیدم که بسیاری از جوانان این کشور شهید حاج احمد متوسلیان، شهید ابراهیم همت و شهید باکری را نمی‌شناختند اما هنرپیشه‌های امریکایی را مثل آب خوردن شناختند. باید دید جمهوری اسلامی با این همه ادعا دقیقاً چه کرده است؟
🔻پاسخ به این سوالات را شاید بتوان در همان ناشناس ماندن بسیاری از شهدای جنگ و مقاومت دید. در همین جنگ با تکفیری‌ها که ده‌ها ایرانی خونشان در شامات ریخته شد تا جریان تکفیری و قرائت انگلیسی – صهیونیستی از دین اسلام در منطقه پا نگیرد، ما برای معرفی این شهدا چه کرده‌ایم؟ تا سال‌ها که اصلاً جرات نمی‌کردیم بگوییم در این منطقه حضور داریم، می‌جنگیم و وقتی در سال 1390 نخستین شهید را در نبرد با تکفیری‌ها دادیم، چنان غریبانه به خاک سپرده شد که وقتی یادم می‌آید، هنوز قلبم درد می‌گیرد. نیروهای مسلح ما چه کار بزرگی در نبرد با تروریست‌های تکفیری وهابی کردند و چه قدرتی از خود نشان دادند، اما چه روایت دقیقی از این قدرت‌نمایی داریم که به نسل امروز تقدیم کنیم؟
🔻حادثه غدیر درست مانند مشارکت ما در نبردی طاقت‌فرسا و سخت با دشمنان در سراسر جهان است که فقط عالمان و آگاهان از آن خبر دارند و مردم چیزی نمی‌دانند! همین نیروی هوایی ما در نبرد با داعش و القاعده چند هزار سورتی پرواز داشت، اما امروز یکی از خلبانان آن‌ها را کسی می‌شناسد؟ شما وقتی روایتی از این مشارکت نقل می‌کنی از بس نگفته‌اند کسی باور نمی‌کند و اگر غدیر به‌عنوان بنیان و اساس فکر شیعی و اسلام حقیقی به همین مسیر برود، تا چند سال دیگر همین را با همه مستندات زیر سوال خواهند برد... این چند خط فقط دینی بود به مولا و مقتدایم، شیر بیشه معرف و کمال، شکافنده خیبر و صاحب فضل ایزد متعال، حضرت علی (ع).
@syriankhabar