اشارت
نزد ، حضور در خراباتی است که همه جهان را شامل می‌شود و این یعنی انسان آخرالزمانی که در عین حضور نزد خود، خود را به وسعت جهان می‌یابد و در جهان با ظرفیتی گشوده حاضر است.آنچه هست آن حضور قابل توصیف با کلمات نیست. اساساً چنین حضوری که در تاریخ پیش می‌آید، گفتنی نیست، مجلس اُنسی است که جای صحبت نامحرم نمی‌باشد، قصه حضور و شعفی است ذیل اراده الهی. +شور ایمانی دیگر مسدود نیست / شرح غزل 143 حافظ @esharat
88 مشاهده