فکر تواَم و صحن و سرایی که نداری داغ حــــرم و درد بنــایی که نداری له له زده‌ام تا بنشینم لبــــ حوض و فـــواره‌ای و آب‌نمــــایی که نداری زوار تو حیـران که چگونه بنشینند در گوشه ی تنهاییِ جایی که نداری کو کهنه رواقـی که به قبلم بفشارد هفتادودو تا کـرب‌وبلایی که نداری آنقـــــدر غـــریبی که نیفتاده کنارت مشک و علم و دست جـدایی که نداری بگذار که بر سنگ بکـوبم سر خود را با محتشـــــم نوحه سرایی که نداری پس می‌شکنم تکه به تکه دل خود را در تکیه ی لبریز عــــــزایی که نداری سخت است که معصوم زمین باشی و اما عمری بخوری چوب خطـایی که نداری حالا به چه حـالی بگذارم دل خود را در گوشه‌ی ایـوان طـلایی که نداری : نوڪر‌ ز‌ نامِ‌ صاحب ‌خود، شأن ‌می برد منت ‌خداي ‌را که ‌غلام شدیم سلام عليكم و رحمة الله،صبحتون بخير، شهادت امام حسن مجتبی(ع) تسلیت باد