امشب دل مهربان پیامبر مهربانی‌ها (ص) و قلب پاره تنش، زهرای مرضیه (س) از عروج «خدیجه کبری(س) داغدار و محزون است». خدیجه(س) می‌رود تا روز و ماه را نه، که یک سال را برای حضرت محمد (ص) «عام‌ الحزن» کند و حضرت فاطمه(س) را در اندوهی بی‌پایان، تنها بگذارد. کسی که پیغمبر (ص) در مقامش فرمود: ای خدیجه، در حق خود جز نیکی گمان مبر که خداوند بزرگ بارها به ملائک خود به تو مباهات می‌کند. او شمع سوزان شب‌های رسالت بود که تمام وجود و دارایی‌اش را وقف اسلام و پیامبرش کرد و وفاداری‌اش را با همراهی حضرت محمد(ص) از روزهای غار حرا به اثبات رسانید. او که بقچه محبتش را تا غار حرای تنهایی رسول(ص)، به دوش می‌کشید، تا اوج وفایش را با پرچم متانت زنانه، بر قله کوه‌های مکه به تماشا می‌گذاشت. درگذشت بانویى كه از ثروت او، اسلام رونق گرفت و پيامبر(ص) صلابت بی‌بدیل یافت را بايد سال «عام الحزن» نام نهاد. چرا که با عروج او پیامبر اسلام(ص) نه تنها همسر بلکه تکیه‌گاه و حامی دینش را از دست داد.از همین روست که پیامبر(ص) فرمود: «مثل خدیجه پیدا نخواهد شد. خدیجه در آن هنگام که مردم مرا تکذیب کردند، مرا تصدیق نمود، و مرا با ثروت خود برای پیشرفت دین خدا یاری نمود. خدا به من دستور داد خدیجه را به قصر زمرّدی که در بهشت دارد و هیچ رنج و زحمتی در آن نیست، بشارت دهم» پيامبر(ص) او را با دست مبارك خويش در حجون مكه (قبرستان ابوطالب) به خاك سپرد و با حزنی بی‌پایان روح بلندش را به ملائکه سپرد. ▪️وفات حضرت خدیجه(س) تسلیت باد▪️ ◼️روابط عمومی معاونت مهر (مجازی، هنر و رسانه)دفتر تبلیغات اسلامی◼️ 🌐 https://eshragh.ir/ 🆔 @eshragh_dte