ط. بله آغاز امامت هر امامی، واقعه‌ی بسیار بزرگی است که کل عالم هستی را متأثر می‌نماید، اما برای امام و امت، مسئولیت‌آور است. ما باید خوشحال از این باشیم که اهل امامت هستیم، شاکر از این باشیم که إن‌ شاء الله از امت حضرت مهدی علیه‌السلام و منتظرین عصر غیبت محسوب می‌گردیم، و امیدوار باشیم که نه تنها دل امام زمان خویش را به درد نیاوریم، نه تنها سرباری برای ایشان نباشیم، بلکه به عنوان شیعه و سربازی خوب و مقبول، در پی انجام وظایف در برآوردن انتظارات ایشان داشته باشیم؛ چنان چه در دعای عهد از خداوند منّان مسئله می‌نماییم: «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِينَ إِلَيْهِ فِي قَضَاءِ حَوَائِجِهِ [وَ الْمُمْتَثِلِينَ لِأَوَامِرِهِ‏] وَ الْمُحَامِينَ عَنْهُ وَ السَّابِقِينَ إِلَى إِرَادَتِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ» ترجمه: خدايا مرا،از ياران و مددكاران و دفاع‏كنندگان از او قرار ده، و از شتابندگان به سويش،در برآوردن‏ خواسته‏هايش،و اطاعت‏كنندگان اوامرش،و مدافعان حضرتش،و پيش‏گيرندگان به جانب خواسته‏اش،و كشته‏شدگان‏ در پيشگاهش. *- پس این که گفته شد، جشن و شادمانی و سرور به عنوان آغاز امامت و تبریک و تهنیت به ایشان در این روز، موضوعیتی ندارد، هیچ ربطی به این که شیعه مذهب حزن نیست ندارد، بلکه تثبیت حزن و سرور واقع‌بینانه و به موقع و به دور از خرافه‌ها یا عادت‌سازی می‌باشد. اگر پسر با مرگ یا شهادت پدر، متکفل امور خانواده شد، جشن و سرور دارد؟ اگر امامی همزمان با شهادت امام دیگر (به ویژه پدر)، متکفل امور امت شد، جشن و سرور دارد؟! پس، ما شیعیان در ظاهر و باطن بسیار خوشحال هستیم، جشن می گیریم و خوب و پرشکوه هم می‌گیریم، به یک دیگر نیز تبریک می‌گوییم، اما برای چه؟ برای این که ما توفیق یافتیم که شیعه حضرت مهدی علیه السلام باشیم. @tebeeslami_tabrizian @eslamiteb_tabrizian