💠 سبک ها فرزندپروری (قسمت سوم) 👌 سبک طردگرایانه 🌿در این سبک شاخص کنترل و محبت هر دو پایین است، به عبارتی نه ارتباط گرمی بین والدین و فرزندان برقرار است و نه اینکه از کنترل و هدایت فرزندان خبری هست (به عبارتی فرزندان رها شده هستند). سبک طردگرایانه به الگوی تربیتی والدینی گفته می‌شود که معمولا درگیری چندانی با فعالیت‌های فرزندشان ندارند و با آنها وقت نمی گذرانند ، فرصتی برای بازی با فرزنشان ندارند، اطلاعات در مورد علاقه و دوستان فرزند خود ندارند و کمتر با مدرسه و معلمان آنها در ارتباط هستند. برای مثال آن‌ها اغلب نمی‌پرسند که کودک در مدرسه چه وضعیتی دارد، در مورد اینکه کجا می‌رود یا چه دوستانی دارد پرس و جوی چندانی نمی‌کنند . درست همانند سبک سهل گیرانه، والدین طردکننده هم انتظاراتی از فرزندانشان ندارند (اما برخلاف آن آنها به طور کلی به فرزندان اهمیتی نمی دهند)؛ و لذا اهمیت چندانی به وضع قوانین در خانه نمی‌دهند و همین مسئله منجر به هرج و مرج و بی تفاوتی در خانه و خانواده می شود. در این سبک فرزندان و والدین ارتباط کمی با یکدیگر دارند و توجه بسیار کمی روی فرزندان می شود، والدین طرد کننده زمان بسیار اندکی را با فرزندان خود می گذرانند و نسبت به علایق و سلیقه های کودک خود هیچ اطلاعاتی ندارند. در این سبک تربیتی فرزندان به خوبی رشد نمی کنند و همراه با خلا هایی در زندگیشان مواجه هستند. 🌿ویژگی های سبک طردگرایانه: ⬅️شاخص کنترل و محبت پایین ⬅️عدم درگیری با فعالیت‌های فرزندان ⬅️عدم توجه و کمبود محبت در فرزندان ⬅️روابط عاطفی ضعیف بین فرزندان و والدین ⬅️عدم مراقبت و نظارت بر رفتارهای فرزندان ⬅️عدم توجه به علایق، سلیقه ها و آینده فرزندان ⬅️بی تفاوتی و بی اطلاعی در مورد وضعیت فرزندان نداشتن روش تربیتی مشخص و درست برای فرزندان ⬅️داشتن انتظارات محدود از فرزندان و یا نداشتن انتظارات 🌿 والدین طردکننده : والدین طرد کننده تنها به یک گونه یافت نمی شوند، بلکه متاسفانه در هر شکل و اندازه ای وجود دارند. این نوع والدین ممکن است ملزوماتی مثل غذا، سرپناه و پوشاک را برای فرزندانشان تامین کنند اما نیازی به سرمایه گذاری در زمینه سلامت روان فرزندانشان نمی بینند. برخی از آنها تک والد‌هایی هستند که دو شیفت کار می‌کنند فرزند خود را بسیار کم می‌بینند،و یا کلا با فرزندان خود وقت نمی گذارنند. گروهی از آنها ممکن است به طور کلی از فرزندان خود جدا شوند، در انجام تکالیف درسی، برنامه های فوق برنامه به او کمک نکنند و ممکن است حتی قوانینی برای او مطرح نکرده و درتأدیب او دخالتی نکنند، صرفا به این دلیل که اهمیتی نمی دهند. و فاصله عاطفی بین آنها بسیار است . این سبک هم چنین در انسانها معتاد، بیکار، دارای مشکلات کاری و شخصیتی و بیماری روانی و ... نیز به وفور مشاهده می شود. به طور کلی در این سبک والدین تربیت خاصی در مورد فرزند خود اعمال نمی کنند و ارتباط محدودی با کودک دارند. 🌿 فرزندان والدین طردکننده: این مسئله در کودکان این احساس را ایجاد می‌کند که برای والدینشان مهم نیستند و همواره از جانب آن‌ها طرد می‌شوند، و این طرد و بی توجهی والدین بیشترین آسیب را به فرزندان می زند. این فرزندان احساس دوست داشتنی نبودن و نادیده گرفته شدن می‌کنند. فرزندان والدین طرد کننده در کلاس یا هر محیط ساختاری بسیار تقلا می کنند و مشکل زیادی در تمرکز کردن دارند، چون آنها به قوانین و مقررات عادت ندارند. این فرزندان دچار بیشترین آسیب ها در زمینه های روانی ، عاطفی ، اجتماعی و تحصیلی می شوند. البته غفلت پدر و مادر در برخی از موارد عمدی نیست . چرا که برخی از زوجین فکر می‌کنند بچه‌ها خوشان باید گلیم خود را از آب بیرون بکشند. اگر این والدین به خاطر مشکلات فرزندان خود به یک روانشناس متخصص در حیطه خانواده درمانی مراجعه کنند، می‌توانند تا حد زیادی چرخه‌های معیوب رفتاری موجود در کانون خانواده خود را در هم بشکنند. اما باید بدانیم که تاثیرات و آسیب های این سبک محدود به موارد مذکور نیستند و هنگامی که فرزندان والدین طرد کننده وارد بزرگسالی می شوند، ممکن است با مشکلات روانی جدی و یا مشکلات رفتاری مخربی مواجه شوند. ویژگی های فرزندان سبک طرد کننده : ⬅️بزهکاری ⬅️تکانشگری ⬅️افت تحصیلی ⬅️عدم مسئولیت پزیری ⬅️افسردگی و شادی کمتر ⬅️استرس و اضطراب شدید ⬅️عصبانیت و ستیزه جویی ⬅️پایین بودن عزت نفس کودک ⬅️احساس شایستگی کمتر نسبت به همسالان ⬅️مشکل در تعدیل احساسات و ایجاد روابط پایدار https://t.me/estedad_kodakan https://eitaa.com/estedadyabi_kodaka