درهم است ابروش یا تیغ دودم برداشته بس که چشمش واشده ابروش خم برداشته از عرب چشمان نافذ را به تذهیب مژه این کمان آرشی را از عجم برداشته این صدا اصلا صدای گریه یک طفل نیست در حسینیه کسی انگار دم برداشته من که باور میکنم این طفل وقت بازی اش ماه را از آسمان ها دست کم برداشته من که باور میکنم این طفل از روز نخست گفته یا مولا و در خانه قدم برداشته حلقه های اشک در چشمان بی تاب علی پرده ها از راز دستان قلم برداشته دست از قنداق واکرده است یعنی یاحسین از همین امشب ابالفضلت علم برداشته تا حسین ابن علی برداشته قنداقه را نعره آقا فدایت میشوم برداشته از همین امشب به یاد سوز لبهای حسین مشک چشمان ابالفضلیش نم برداشته تازه امشب هرکسی کرب و بلا را خواسته از سرِ خوان ابالفضلیش کم برداشته این یل بی دست وقت نوکری در کربلا دست بر سینه شدن را از حرم برداشته شاعر: مهدی رحیمی کانال مولودی مجمع الذاکرین . @ewwmajmamolodi