نامه‌ای سرگشاده به مسئولان، سیاست‌گذاران و مدیران ارشد اداره اتباع و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم
پیشنهاداتی برای مدیریت بهتر شرایط فعلی مهاجرین
در همین ابتدا ذکر این نکته را لازم می دانم سخن ما از سر دشمنی نیست، بلکه برآمده از قرابت‌های عمیق دینی، فرهنگی و تاریخی میان دو ملت ایران و افغانستان است. ما مردمی هستیم که با شما پیوندهای دیرین ایمانی، زبانی و تمدنی داریم. در روزگاری که سیاست جهانی، بر گسستن این پیوندها اصرار دارد، ما با همه سختی‌ها و زخم‌ها، هنوز بر این باور ایستاده‌ایم که «ایرانی» بودن تنها به جغرافیا محدود نیست؛ بلکه به فرهنگ، انصاف، مدارا و تمدنی است که باید نماینده آن باشید.
ما می‌دانیم که سیاست، تابع منافع است؛ اما آیا این منافع، باید با کرامت انسانی در تضاد قرار گیرد؟ امروز، هزاران مهاجر افغانستانی در اردوگاه‌ها، مرزها و صف‌های طولانی اخراج، در بدترین شرایط انسانی، در گرمای طاقت‌فرسای تابستان، با زنان باردار، کودکان گرسنه، پیران افتاده، بیماران و معلولان، روز را به شب می‌رسانند، بی‌آنکه حتی ابتدایی‌ترین استانداردهای انسانی در حقشان رعایت شود.
شما بهتر از هر کس می‌دانید که پدیده مهاجرت، پیامد جنگ، ناامنی، بحران اقتصادی و دخالت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای است. هیچ انسانی خانه و سرزمین خود را بی‌دلیل ترک نمی‌کند. اکنون که افغانستان قربانی پروژه‌های ژئوپلتیکی شده، پناه آوردن به مرزهای ایران، نه از روی انتخاب، بلکه از روی اضطرار است
آقایان مدیر
اخراج گروهی، بی‌ضابطه، و همراه با تحقیر مهاجران، نه تنها به منافع ملی شما کمکی نمی‌کند، بلکه چهره‌ای غیرانسانی و نامتوازن از جمهوری اسلامی در ذهن میلیون‌ها انسان باقی می‌گذارد. بدتر از آن، زخمی بر پیکره روابط دو ملت می‌نشاند که جبران آن، دهه‌ها زمان خواهد برد.
اگر حافظه تاریخی‌تان یاری نمی‌کند، به شما یادآور می‌شویم که در برهه‌های سخت تاریخی، مهاجران افغانستانی، بی‌چشم‌داشت در صف سازندگی، دفاع و توسعه ایران ایستاده‌اند. هزاران نفر از ما، در جنگ‌ها، در خطوط کار، در سازندگی روستاها و حاشیه شهرهای‌تان جان دادند، بی‌آنکه از ابتدایی‌ترین حقوق یک انسان مهاجر برخوردار باشند.
در این برهه حساس، انتظار می‌رود تصمیم‌گیری شما، نه فقط بر اساس مقتضیات سیاسی و امنیتی، بلکه با در نظر گرفتن اصول انسانی، اخلاقی و هویت اسلامی ـ ایرانی صورت گیرد.
شما وارثان تمدنی هستید که مروت، مدارا، هم‌پذیری و جوان‌مردی را افتخار خود می‌دانست؛ تمدنی که به نام اسلام و فرهنگ علوی، ظلم بر مظلومان را ناروا می‌شمرد.
ما، از موضع حقوقی، انسانی و اخلاقی، موارد زیر را از شما مطالبه می‌کنیم:
۱. ممانعت از ادامه روند غیرانسانی اخراج دسته‌جمعی و تحقیرآمیز مهاجران، خصوصاً بیماران، سالخوردگان، معلولان و زنان باردار.
2. بازنگری در سیاست رسانه‌ای کشور و جلوگیری از ترویج فضای اتهام‌زنی بی‌مبنای امنیتی به جمعیت میلیونی مهاجران، صرفاً به دلیل جرائم معدود چند فرد خاص.
3. اجرای اصل شخصی بودن جرم و مقابله با نگاه عوام‌گرایانه و فاشیستی در رسانه‌ها که باعث گسترش نفرت و دشمنی علیه مهاجران شده است.
4. بازگویی صریح به نقش مثبت مهاجران در توسعه، اقتصاد و حتی دفاع از ایران، و پرهیز از نادیده‌گرفتن این خدمات در گفتمان رسمی.
5. پایبندی به اصول بین‌المللی مهاجرت، به‌ویژه ممنوعیت اخراج اجباری پناه‌جویانی که بازگشت‌شان جان و امنیت‌شان را تهدید می‌کند.
6. پرهیز از مصادره یا بلوکه‌سازی دارایی‌های مهاجران، و اختصاص زمان کافی برای تصفیه حساب آنان با کارفرماها، بانک‌ها و مالکان.
7. حفظ فرصت تحصیلی دختران مهاجر، که به دلیل محرومیت مطلق در افغانستان، ایران را محل پناه علمی خود برگزیده‌اند.
8. بازگرداندن کرامت انسانی به روند مهاجرت و برخورد با مهاجران، نه با نگاه امنیتی و اقتدارگرایانه، بلکه بر اساس دیپلماسی فرهنگی، اخلاق و شأن اسلامی.
در پایان، ذکر این نکته را هم مفید میبینم چه اینکه
این روزها در ایران فضای عزاداری امام حسین علیه السلام غلبه کرده
عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام، تنها یادآوری یک واقعه تاریخی نیست، بلکه مدرسه‌ای است برای تربیت دل‌ها و اصلاح رفتارها. هر انسان آزاده ای که اشک بر مظلومیت حسین می‌ریزد، نمی‌تواند دلش پر از نفرت نژادی باشد؛ چرا که حسین، پناه همه مظلومانِ بی‌نام‌ونشان بود، بی‌آنکه به نژاد و زبانشان بنگرد. مگر نه اینکه در کربلا، یارانش از اقوام و رنگ‌های گوناگون بودند؟ اگر در این ماتم‌سرای عشق، دل‌ها به نور حسین صفا گیرد، ریشه‌های تبعیض و تکبّر نژادی درون ما خواهد خشکید. عزاداری حسینی، تمرینی است برای دیدن حقیقت انسان در ورای مرزها، و راهی است برای ساختن جامعه‌ای که معیارش، انسانیت است نه برتری نژادی و خون برتر و قوم برتر و ...
با احترام
https://eitaa.com/mahajerat