M.... Mirzaaghaei, [۰۶.۰۵.۲۳ ۰۷:۱۱] سلام. صبحتون بخیر و شادی ان شاءالله. گفته شده چرا توی فرمتون مینویسید مطلقه میپذیرید ولی بدون فرزند؟ بنده هیچ مشکلی با اینکه بچه از خودم نباشه و در هر سنی هم باشه نداشتم و ندارم. میگم آدم باید بچه ها رو دوست داشته باشه و اونها رو درست بزرگ کنه. چه بچه خودش باشه، چه نباشه. اما چیزی که اتفاق افتاده اینه که تا الآن که ۴۲ سالمه و خواستگارای زیادی داشتم، متاسفانه کاری کردن که اعتماد خانواده ام کاملا سلب شده و خودم هم مجبورم به نظر خانواده احترام بذارم و چنین خواستگارایی رو رد کنم.حتی میتونم بگم خودم هم با وجود اینکه با نظر خانواده صد در صد موافق نیستم، از این افراد دل چرکینم. الان یه چند تا مثال واقعی میزنم براتون.... 👇 یه مورد بعد از ۳ ماه رفت و آمد و مشاوره قبل از ازدواج و داشتن یک پسر ۲۸ ساله که خارج از کشور زندگی میکردن و یک دختر ۱۸ ساله که با مادرش زندگی میکرد و ادعا داشت، اصلا اونها اصرار دارن ازدواج کنم، ناگهان بعد از دیدار با پدر و برادرم و مطرح کردن موضوع با دخترشون، گفتن دخترم راضی به ازدواجم نمیشه و دیگه نه تماس گرفتن و نه جواب تماس دادن. یه مورد هم که همسرشون فوت کرده بودن، باز هم بعد از ۳ ماه گفتگو و مشاوره و مشاوره قبل از ازدواج، که قرار بود نحوه آشنایی بنده با پسر ۷ ساله شون رو برنامه ریزی کنیم، ناگهان یادشون اومد که هنوز همسرشون رو فراموش نکردن و میترسن به خاطر فرزندشون ازدواج کنن و ارتباط قطع شد. یک مورد هم پسر کلاس هفتم داشتن که میگفتن طلاق گرفتن و مشکلات زیادی با پسرشون دارن و ... که خداروشکر خییییلی زود متوجه شدیم هنوز در حال طی کردن مراحل طلاق هستن و صیغه طلاق جاری نشده و فقط جدا از همسرشون زندگی میکردن. یعنی حتی فرزندشون هنوز از تصمیم جدایی کامل پدر و مادرش خبر نداشت. و ...... تازه از اونایی که بچه ندارن چی بگم؟ از ازدواج نکرده ها و مجردها هم که دیگه نگم. موفق و شاد باشید در پناه حق. یا علی(ع)