🔰هیزم فقر برای آتش کفر ✳️گزاره "فقر، کفر می‌آورد" از جمله گزاره‌های خوش‌اقبالی است که از تیغ مهجوریت در امان مانده و مورد استناد قاطبه افراد قرار می‌گیرد؛ این گزاره یکی از مهم‌ترین دستاویزهای کسانی است که تمایل دارند با ادبیات دینی به مصاف اسلام ناب محمدی بروند لکن به نظر می‌رسد تفسیر ناقص و نارسای از این گزاره، راه را بر سوءاستفاده بدخواهان از مفاهیم دینی هموار کرده است! بخوانید؛ ✳️پایه اصلی استدلال مطرح شده بر معنای نیمه‌تمامی که از فقر بیان می‌شود، بنا شده است؛ ابتدایی‌ترین معنای فقر که در صفحه ذهن انسان نقش می‌بندد، همان معنایی است که در کمبود امکانات مادی و رفاهی خلاصه شده است؛ طبق این معنا، فقر در مقابل شکم‌سیری قرار داشته و انسان فقیر کسی است که توانایی تأمین مخارج مالی خود و خانواده‌اش را ندارد؛ اما آیا فقر منحصر در این معناست؟ ✳️انحصار فقر به معنایی در مقابل شکم‌سیری، نمی‌تواند معنای صحیح و کاملی از فقر تلقی شود؛ معنای صحیح فقر را نه تنها در مقابل شکم‌سیری بلکه در مقابل مجموع "شکم‌سیری و چشم‌سیری" باید جستجو کرد؛ این که حضرت امیر در پاسخ به فرزند بزرگوارشان، امام حسن مجتبی عليه‌السلام، فقر را به "حرص و طمع" معنا می‌کنند(۱) حاکی از همین معنا است که اغلب مورد غفلت قرار می‌گیرد؛ باید پذیرفت که اگر اهمیت و ارزش چشم‌سیری بالاتر از شکم‌سیری نباشد، کمتر از آن هم نیست! واقعیت آن است که می‌توان با لقمه نانی -هرچند ساده و اندک- از چاله شکم رهایی یافت ولی چاه حرص انسان را چگونه می‌توان پر کرد؟ ✳️ در پایان گفتنی است تفسیر درست جمله "فقر، کفر می‌آورد" را باید با در نظر گرفتن معنای جامع فقر به دست آورد؛ قدر مسلم آن است که برای مبارزه با فقر، ناگزیر از به کارگیری توأمان "خرمن ثروت" و "کاسه قناعت" هستیم؛ وگرنه هیچ گاه غربال ذهن انسان از ثروت بی انتهایی که در او ریخته می‌شود، سیر نخواهد شد! ✍مدیر عقال 🔸فانوس🔸 https://eitaa.com/joinchat/1843462178C0f358f7318 ➖➖➖➖➖➖➖ (۱)بحارالانوار، ج۷۰، ص۱۶۲