🌿🕊🌿🕊🌿 من امام زمانی ها را دوست دارم. خوش به حال امام زمانی ها... امید مثل خون در رگهایشان جاریست...💚 حتی اگر دلشان از غم بترکد، یا غصه پوست و گوشتشان را تجزیه کند و به استخوانشان برسد، باز آن مخصوص ته دلشان سرپایشان میکند... و همه ی روحیه ی از دست رفته یشان را بر می گرداند... امام زمانی ها حتی اگر دور و برشان هم خالی از آدم بشود، باز هیچ وقت نمی ترسند، چون تنها نیستند همیشه و هر لحظه و هر ساعت که بخواهند، کسی هست که به حرف هایشان گوش کند و دلشان را قرص و مشکلشان را حل کند... امام زمانی ها آرامند ، خوشحالند، صبورند و همیشههه منتظر یک اتفاق خوب، و اصلا همین انتظار کشیدن برای یک اتفاق خوب است که آن ها را سر زنده نگه داشته و امیدوار...🌱 و در آخر، من فکر میکنم امام زمانی ها خیلی آدم های خوشبختی هستند، چون تمام زندگی را می دوند، اما نه فقط برای پول ، نه فقط برای خوراک، نه فقط برای خانواده، فقط برای خودشان، حتی آنها تمام زندگیشان را می دوند برای به دست آوردن لبخند یک نفر برای جلب رضایتش... خوش به حال امام زمانی ها...🕊 🤲🌷 🌿🕊🌿🕊🌿