روحانی کجایی؛ دقیقا کجایی؟! ✍ حضور یا غیاب مدیران کجا اهمیت دارد؟ در روزهای خوشی و سخنرانی و خطابه و تبلیغات یا روزهای دشوار و ناگوار برای مردم؟ 🔹حرف زدن، کمترین هزینه ای ندارد؛ مدیر، افق های جذاب ترسیم می کند و مدام اوج می گیرد و احتمالا عده ای هم برای او هورا می کشند. اینجا برای حرف زدن و خودنمایی، حتی رقابت هم پدید می آید. اما مهم تر از #مدیریت_حرف، هنگام سختی های و گرفتاری در کنار مردم بودن است. ♦️بهمن 96 هنگامی که طبق پیش بینی های هواشناسی، برف سنگین، تهران و اتوبان های منتهی به آن را در بر گرفت، مردم بحران زده، نه شهردار وقت (نجفی) را در کنار خود یافتند -که گفته می شد در کیش است- و نه وزیر مغرور و پرگوی راه و شهرسازی (آخوندی) را. مردم طبعا این رفتار را با رویکرد سرکشی های شبانه قالیباف و بودن در متن حوادث مقایسه کردند. 🔹اکنون نیز در حالی که یک هفته است سیل سنگین، زندگی بخشی از مردم استان های گلستان و مازندران را در هم ریخته، از شخص رئیس جمهور محترم هیچ خبری -ولو در حد اعلام سلامتی- منتشر نمی شود. ♦️آخرین بار، ۲۷ اسفند ۹۷ بود که آقای روحانی با وزرا به جمع خبرنگاران آمد و به مردم گفت به خاطر مشکلات، هرچه لعنت دارند به آمریکا بفرستند؛ و رفت. بله البته روز اول عید هم، یک پیام ضبط شده تبریک نوروزی از آقای روحانی در تلویزیون منتشر شد، و سیامک تبریکی که به نام ایشان، به گوشی های مردم ارسال شده است! 🔹کسی می داند آقای روحانی دقیقا کجاست؟ چرا همه کاسه و کوزه ها باید بر سر استانداری بشکند که به نرخ مدیریت آسایش طلب آقای روحانی و تیمش عمل کرده و مدیریت را گذاشته و رفته است؟ ♦️حالا باید برای کوتاهی این استاندار اصلاح طلب که مدتی هم در شهرداری تهران سمت داشته، قالیباف را سرزنش کرد، چون دو سال قبل نامزد انتخابات بوده است؟ یا احمدی نژاد را متهم کرد، چون شش سال قبل رئیس دولت بوده؟ یا جلیلی و رئیس را که سال ۹۲ یا ۹۶ نامزد انتخابات و رقیب روحانی بوده اند؟! براستی چرا بود و نبود یک مدیر نباید برای مردم فرق کند؛ بلکه به جایی برسد که مردم نبودنش را بهتر از بودنش بدانند؟! 🔹آیا سیل شمال، روحانی را در جزایر خوش آب و هوای جنوب با خود برده است؟ کرباسچی بود که سال ۹۴ گفت پیری و خستگی و بی عملی دولت، انسان را نگران می کند.