▪️لاله‌های واژگون در جشن گل سرخ دشت برچی خاک کابل دیروز از کثرت به‌خاک‌افتادگان، مزارشریف شد. یک باغ لاله همزمان با «جشن گل سرخ»، پرپر شد. شقایق‌های سرخ‌فام سنگفرش را رنگ خون کردند وقتی که تیره‌دلان سیاه‌پرچم، لاله‌ها را واژگون کردند. صبح به «ان یکاد» مادران، دخترکان به مدرسه رفتند و ظهر با خبر نیامدنشان، «تبت‌ یدا» به لب پدران آمد. نفرین بر عقیده‌ای که خون بچه‌شیعه در آن مباح است و جهاد نکاح در آن حلال. ژن کودک‌کشی از صهیونیست‌های عبری به داعشیان عربی توالی یافته است. دنیایی که در آن ارزش سگ ملکه‌ی انگلیس از خون زن و بچه و نوامیس بیشتر است، از عطسه‌ی بز پست‌تر است. نفرین به هژمونی رسانه‌ای غرب که در کشتار روزه‌داران، روزه‌ی سکوت می‌گیرد و برای حقوق بشر عربده می‌کشد. از حقوق بی‌بشری که حقوقش برای غرب است و شرش برای دختران کابل، خیری به ما نمی‌رسد. درِ آن سازمان مللی را که غدّاران قدّاره‌بند جهان اول در آن مطلق‌العنان‌اند و کودکان جهان سوم به حکمش مهدور الدم، باید گل گرفت. در جهانی که قانون جنگل حاکم است و گاوچران‌های غرب وحشی در غرب آسیا جانورپروری می‌کنند، امنیت تصادفی نیست. اگر در چنبره‌ی هزارفتنه‌ی وحوش عالم، ایران اسلامی لنگرگاه ثبات و گرانیگاه امنیت است، راز آن را باید از پرسید. رحمت خدا بر مجاهدان مظلوم لشکر فاطمیون که برای دفاع از مرز هویت شیعه، رزمندگان بدون مرز شدند و امپراطوری خودخوانده‌ی عراق و شامات را به هزیمت دادند. امروز ترَکه‌های بزدل شکست‌خوردگان میدان، از کودکان انتقام می‌گیرند. از رحمت خدا به دور بادا... ✍‌زهرا محسنی‌فر‌