استاد علیپور: ذکر، یکی از ثمرات بسیار لذت‌بخش سیر و سلوک است. هرچه احساس می کنیم از ذکر، لذت می‌بریم، به همان اندازه در مسیر خدا، توفیقاتی پیدا می‌کنیم. 📿 فلذا زیادی عمل مهم نیست، لذت ذکری آن مهم است؛ صد رکعت نماز بخواند اما نمی‌رسد به آنکه یك «بسم الله الرحمن الرحیم» ذکرش را . 📌 بعضی حالات و نیازهای ذکری، اصلاً الهام می‌شود، مثلاً انسان نگاه می‌کند به یك کودك پاك و ساده و صاف چندماهه که چقدر از حیله و نفاق و... راحت است، اصلاً انسان، احساس می‌کند و حال او و آن صفای بچه در آدم تجدید می‌شود، مثل آینه زندگی باصفایی را که عاری از هرگونه آلودگی های دیگر است، نشان می‌دهد. 🌀 به طوری که با همان زبان مادری خودش از خدا می خواهد خدایا مرا این گونه کن. هی به دل می‌افتد و هی آن را تکرار می‌کند، این همان ذکر است. 👈 یعنی کلاً زندگی، با ذکر یکی می‌شود و در حالات مختلف، این ذکر را پیدا می‌کند. 🍃 پس ذکر، یك حالت عجیبی است و به انسان در زندگی بصیرت می‌دهد و در این بصیرت، استعداد شنوایی می‌دهد. @faghatkhoda1397