⏰ #دقایقی_با_کتاب 📚 اینکه برقراری رابطه با جنس مخالف یک نیاز است، حرف درستی است، اما ایجاد شرایطی که هر کسی در هر شرایطی با هر فردی که می‌خواهد، رابطه برقرار کند، راهکار مناسبی است؟ آیا در هر زمانی و به هر شکلی، مجاز به پاسخ گفتن به نیازهایمان هستیم؟ به خصوص برای نوجوانان و جوانان که در عنفوان شکل گیری این نیاز هستند. برقراری رابطه دوستی با جنس مخالف، تدبیر یا روش درست پاسخ به این نیاز است؟ اگر دختر و پسری در این محیطِ بی قید و قانون به هم علاقه مند و دلبسته شدند، ولی به دلیل وجود نداشتن تضمین عملی در این رابطه، یکی از آنها عاشق دیگری شد، تکلیف طرف مقابل که به این رابطه و عشق دلبسته شده است، چه می شود؟ آیا لذت برقراری رابطه ای که هیچ تضمینی به پایدار بودن آن وجود ندارد، به شکست و آسیب روحی ای که فرد بعداز آن دچارش می‌شود، می ارزد؟ (باتوجه به اینکه هم در ایران و هم در جوامع دیگر، اکثر این رابطه ها به ازدواج یا یک رابطه دائمی منجر نمی شود.) اگر وجود این نیاز، این مجوّز را می دهد که افراد رابطه آزادی داشته باشند، چرا برای مرد یا زنی که همسر دارند، ولی نیاز به رابطه با فرد دیگری را در درون خودش احساس می کند، این مجوّز وجود نداشته باشد؟ 📙 برشی از کتاب #بی‌پرده_با_حجاب 📌کاربردی ترین پاسخ ها به شبهات و چالش های عفاف و حجاب 🌐 به کانون طه آب‌پخش بپیوندید👇 https://eitaa.com/joinchat/1294139426C495683d11e