🔰هزار نکته ی باریکتر ز مو اینجاست (2) ✔️1 از 2 🔺از این نوشته و نوشته های بعدی، که به موضوعات مورد اشاره ی دکتر روح الامینی می پردازیم، به این نکته هم توجه کنیم که چه مقدار از این موضوعات که در سال 1365 مطرح شده اند، هنوز بعد از گذشت 35 سال، برای ما نیز وجود دارند و مسئله ی ما هم هستند؟ پاسخ به این سوال، تبیین کننده ی خیلی چیزها خواهد بود. (در نوشته های بعد، این نکته را مجددا یادآوری خواهیم کرد) ⭕️الف) رابطه ی استاد و دانشجو اولین نکته ای که دکتر روح الامینی در این قسمت به آن اشاره می کنند، مسئله ای بسیار مهم و تعیین کننده است. «بحث جایگاه و حرمت معلم» در ساحت های مختلف علمی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و... ، و نوع نگاهی که اعضای جامعه به طور عام و متعلمان به طور خاص به «معلم» دارند، برای هر نظام تعلیم و تربیت موضوعی اساسی و جدی است. هرچند ممکن است در نگاه اول چیز مهمی به نظر نیاید، اما با کمی ژرف نگری، متوجه جایگاه این مسئله خواهیم شد. ⭕️دکتر روح الامینی به تضعیف اعتبار و حرمت علمی و منزلت اجتماعی استاد اشاره می کنند که باتحولات مختلف اجتماعی و بهره برداری های منزلتی، اقتصادی و سیاسی در سالیان متمادی از مقام «استادی» دانشگاه صورت گرفته است و «به همین دلیل، دانشجو، به ندرت به درس و استاد اعتماد علمی و اخلاقی دارد و غالباً درس و استاد را قسمتی از برنامه ی دانشگاهی می داند که به او «تحمیل» شده است و خواه نا خواه باید «واحدش را پاس کرد». «تعداد زیاد دانشجو در هر کلاس، پراکندگی و تراکم ساعات درسی و واحد های زیاد، روابط استاد و دانشجو را به کمترین مقدار و به حد رفع تکلیف تنزل داده است و شاید تعداد دانشجویانی که یک استاد می شناسد و با کار و درسشان آشناست از شمار انگشتان دست تجاوز نمی کند». ⭕️در مورد فضای علمی کلاس ها و نوع گفتگو و پرسش و پاسخ ها به این جملات توجه بفرمایید: «در کلاس درس نیز، گفتگوها و پرسش و پاسخها غالباً از آرامش و تفاهم لازم فضای تحصیلی تهی است. گاهی به حالت اعتراضی پرسشی شعارگونه عنوان می شود و پرسش کننده، کمتر پیش می آید از پاسخ داده شده قانع شود(در مواردی هم حق دارد که قانع نشود)». ⭕️در مورد روش نمره دهی استادان و تصحیح امتحانات، چنین می نویسند: «معمولاً دانشجو معتقد نیست که استاد ورقه اش را می خواند. گاهی بالای ورقه ی امتحانی با خط قرمز می نویسد: (خواهشمند است ورقه ی مرا بخوانید) یا اینکه (این قسمت را حتما بخوانید) و یا در مواردی، مطالب پراکنده و سرسری نشان می دهد که نویسنده خواسته است که ورقه اش از نظر کمیت«چشمگیر» جلوه نماید و به قول معروف ورقه اش را «پُر» کند که اگر نمره ی «وجبی» داده شد، سرش بی کلاه نماند». ⭕️ایشان در ادامه، مخاطب را به لطیفه ها و شوخی های دانشجویان توجه می دهند؛ چیزی که آن را قسمتی از «فولکلور دانشجویی» می دانند. به طورکلی، با دقت در مضامین شوخی ها و لطیفه های هر صنف و گروهی، می توان مطالب زیادی را متوجه شد: «در لطیفه ها و ریزبینی ها و شوخی های دانشجویان ... داستان های فراوانی درباره ی نحوه ی نمره دادن استادان گفته می شود. مثلاً اینکه فلان استاد زبان انگلیسی یا فرانسوی اشتباهاً اوراق امتحانی زبان عربی را به خانه برده و نمره داده است، بدون توجه به اینکه این اوراق مربوط به درس خودش نیست. یا اینکه فلان استاد بیست سال است که یک جزوه ی سی صفحه ای را بدون کم و زیاد کردن کلمه ای درس می دهد و از این قبیل». در پاورقی هم به این اشاره ای صادقانه داشته اند به اینکه «متاسفانه این داستانها بی اساس نیست و به قول معروف تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها». ⬇️⬇️⬇️