محمد بن فضیل می گوید: به امام موسی کاظم (علیه السلام) گفتم: فدایت گردم گاهی درباره یکی از برادرانم (مومنین) چیز ناپسندی به گوشم می رسد، و هنگامی که درباره آن با او صحبت می کنم انکار می کند، در حالی که آن خبر را افراد مورد اطمینانی برایم نقل کرده اند، امام کاظم علیه السلام فرمودند:ای محمد! چشم و گوش خود را نسبت به برادر ديني‌ات تكذيب كن آنچنان كه اگر پنجاه نفر دربارة او حرفي زدند و او خلاف آنها را گفت تو حرف او را قبول كن و ديگران را تكذيب نما! و هرگز چیزی که باعث رسوائی و رفتن آبرو و حیثیت اوست درباره او شایع مکن، وگرنه از کسانی خواهی رود که خداوند فرموده: : «إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ»؛ كسانی كه دوست دارند زشتي ها در ميان مردم باايمان شيوع يابد عذاب دردناكی برای آنها در دنيا و آخرت است، و خداوند می داند و شما نمی دانيد. (سوره نور، آيه 19) 📚سفينه البحار، ج ۲، ص۱۱ #نکات_اخلاقی ‌‎‎‌‎‎💡@FANUSESHAB