📚اصناف دینداری (قسمت اول)
🔖دکترسروش در مصاحبه‌ی خود با سایت زیتون چندین و چند نوبت اشاره به اصناف سه گانه‌ی دینداری می‌کند که سالیان قبل آن را به عنوان یکی از مبانی و اصول روشنفکری دینی و یک «ضرورت دین شناسانه واصلاح گرایانه» معرفی کرده بود: دینداری معیشت اندیش (به تعبیر پیشینشان دینداری مصلحت اندیش/ دینداری غایت اندیش)، دینداری معرفت اندیش و دینداری تجربت اندیش.
۱- از نگاه ایشان دینداری معیشت اندیش ویژگی‌هایی مثل عاطفی بودن (در مقابل استدلالی بودن)، تقلیدی بودن، جزمی بودن، آدابی و مناسکی بودن، هویتی بودن، شریعتی و فقهی بودن و امثال آن دارد؛ تلقی دیندار معیشت‌اندیش از خدا این است که او را به عنوان مولا و خودش را به عنوان عبد می‌داند؛ پیامبر را کسی می‌داند که باید از امر و نهی او پیروی کرد؛ این نوع دینداری را منبع ذخار خرافات می‌داند.
📎پیروان این نوع دینداری را عوام و سکان‌دار آن را روحانیان می‌داند که نه تنها عوام زده‌اند که خود هم عوامند، هم اهل خرافه‌اند، هم یاوه‌سرا و یاوه‌گو هستند؛ طبیعتا نتیجه‌ی تعلیم و تربیت آنان نیز چیزی جز پرورش مشتی خرافه‌پرست؛ یاوه‌گو و یاوه‌دوست نخواهد بود.
📝نقد سخنان کرونایی سروش توسط احمد حسین شریفی در نشریه فرهنگ پویا #شماره_43
#معارف
🆔 @farhang_puya