🔷 یاد و یادکردی از گذشته پر خاطره دکتر علی نصیری امشب بیست و نهم فروردین ۹۷ و شب دوم ماه نورانی شعبان المعظم؛ در مشهد الرضا (علیه آلاف التحیه و الثناء) نایب الزیاره دوستان و همراهان معزز هستم. 🔹از شگفتی روزگار پا در اتاقی گذاشتم که بیش از پانزده سال پیش ساعت ها خدمت استاد الهی و قرآنی خود مرحوم استاد معرفت می رسیدم و ساعت ها برایش خدمت گزاری داشتم. در همین حجره تمام ترجمه کتاب صیانه القرآن را که اولین اثر چاپی این ناچیز در سال ۱۳۷۹ با عنوان تحریف ناپذیری قرآن بود، بر استاد فروخواندم و ایشان با حوصله تمام، همه ترجمه را استماع کرد و ضمن تمجید مکرر، اشکال و ایرادها را متذکر شد. گاه به عشق ایشان و گفتگوی علمی ساعت ها از شب گذشته، مزاحم بودم و این در حالی بود که خانه ام در حاشیه شهر بود. نه تلفنی داشتم نه موبایلی و نه تلگرامی!! بار سنگین حمایت از فرزندان خردسال بر دوش همسر معزز. قریب به ده دقیقه گریستم. گریستم به خاطر همه آن خاطرات شیرین و سراسر نور و سرور. 🔹در فضایی مجال گذر و گذار یافتم که تمام در و دیوار آن برایم خاطره است. از نمازهای جماعت آیتی معنوی و منور؛ یعنی آیت الله طباطبایی و خطابه های نورانی پس از نماز ایشان. از دروس مکاسب پنج ساله پر مغز و نغز استاد کم نظیر آیت الله مرتضوی با آن هم ادب و تواضع! از دروس ماندگار و پرخاطره کفایه استاد زاهد و متقی آیت الله رضا زاده ( ادام الله ظلهم) تا درس های خارج فقه و اصول استادانی که در این سال ها دیگر نظیر آنان را ندیدم. از دروس عربی و انگلیسی و استادان پر دانش شان؛ همچون مرحوم حکمت و فاروق در عربی و استاد خاوری، نوری و ... در انگلیسی. از دوستان پر تلاش و تکاپو و پر انگیزه از دروس اخلاق روزهای پنجشنبه از زمزمه مباحثه ها و گپ و گعده های دوستانه در فضای طلبگی. 🔹خدایا چرا زمان این قدر سریع می گذرد و چرا این قدر زود همه زاد و زندگی ما به خاطره تبدیل می شود؟! و جعلناهم احادیث و مزقناهم کل ممزق 👇👇👇 @farhangi_razavi_ac