قرآن سرّى است بین حق و ولىّ اللَّه اعظم که رسول خداست، به تبع او نازل مى‏ شود تا مى ‏رسد به اینجایى که به صورت حروف و کتاب در مى‏ آید که ما هم از آن استفاده ناقص مى‏ کنیم. و اگر سرّ «لیلة القدر» و سرّ «نزول ملائکه» در شبهاى قدر- که الآن هم براى ولىّ اللَّه اعظم حضرت صاحب - سلام اللَّه علیه - این معنا امتداد دارد - سرّ اینها را ما بدانیم، همه مشکلات ما آسان مى ‏شود. تمام مشکلاتى که ما داریم براى این است که، ما محجوبیم از اینکه واقعیت را آن طور که هست و نظام هستى را به آن طورى که تنظیم شده است، مشاهده کنیم. ما گمان مى‏ کنیم که حیاتِ در اینجا چیزى است و نبودن در اینجا نقصى است، در صورتى که حیات در اینجا نازله آن حقیقتى است که از عالم غیب آمده است و موت- اگر چنانچه موت انسانى باشد- رجوع به همان مرتبه ‏اى است که در اول بوده است، و البته مراتب مختلف و شئون مختلف است. (صحیفه امام، ج‏19، ص 285)