آن مطلبی را که راجع به آقایان خطبا‏‎ ‎‏عرض می کنم این است که عمق این کاری را که شما دارید و عمق ارزش مجلسهای‏‎ ‎‏عزاداری، کم معلوم شده است و شاید پیش بعضی هیچ معلوم نشده است. اینکه در‏‎ ‎‏روایات ما برای یک قطره اشک برای مظلوم کربلا آنقدر ارزش قائلند، حتی برای تباکی‏‎ ‎‏ـ به صورت گریه درآمدن ـ ارزش قائلند،‏‎‎‏ نه از باب این است که سید مظلومان احتیاج‏‎ ‎‏به این کار دارد و نه آن است که فقط برای ثواب بردن شما و مستمعین شما باشد. گرچه‏‎ ‎‏همه ثوابها هست، لکن چرا این ثواب برای این مجالس عزا آنقدر عظیم قرار داده شده‏‎ ‎‏است، و چرا خداوند تبارک و تعالی برای اشک و حتی یک قطره اشک و حتی تباکی،‏‎ ‎‎‏آنقدر ثواب داده است؟ کم کم مسئله از دید سیاسی اش معلوم می شود و ان شاءالله بعدها‏‎ ‎‏بیشتر معلوم می شود. ‏ ‏‏ اینکه برای عزاداری، برای مجالس عزا، برای نوحه خوانی، برای اینها، اینهمه ثواب‏‎ ‎‏داده شده است، علاوه بر آن امور عبادیش و روحانیش، یک مسئله مهم سیاسی در کار‏‎ ‎‏بوده است. (صحیفه امام، جلد 16، صفحه 343)