چه لذتی دارد وقتی در خیابان و کوچه راه میروی و صد قافله دل آلوده همراه تو نیست... چه لذتی دارد که بدانی دنیا راهی است به سوی خدا و در این راه نباید با نگاهت، با حرفت، با پوششت سنگ راهی باشی و دلی رو از حرکت در این مسیر باز داری... چه لذتی دارد که فقط زندگی کوتاه دنیا را نبینی و نگاهی هم به زندگی بی پایان اخرت هم داشته باشی... چه لذتی دارد وقتی هدف خلقت خویش را فراموش نکنی و عمر گران بهای خود را پای میز ارایش و دوختن و پوشیدن و نمایش دادن به چشم ها نشستن به پایان نرسانی... چه لذتی دارد وقتی رضایت خدا رو به رضایت انسان های هوس ران ترجیح می دهی... چه لذتی دارد وقتی طعمه قلاب شیطان برای دام انداختن دیگران نیستی... چه لذتی دارد عفیف بودن...