🔰 🔹 و به معنای اتلاف وقت و انرژی رشد خود برای دیگران و کُند شدن سلوک فرد نیست ، بلکه بالعکس مفهوم آن توسعه ی "من" است. در حقیقت کمک به دیگران است که آنها هم حرکت کنند. 🔹این ایثار برای دیگران، موجب رشد و تعالی شخص می شود. چون در این صورت، حرکت کل کاروان حرکت او نیز محسوب می شود. پس صبر کردن برای جمع و همراه کردن خود با جمع به معنای اتلاف توان نیست. بلکه کسی که توان بالایی دارد درواقع امام آن جمع محسوب می‌شود و نقش طلایه دار کاروان را دارد که دیگران به‌واسطه حرکت او و در مسیر او سیر می‌کنند. 🔹 در اینصورت، عمل او نیز فقط عملی نیست که از شخص او صادر شده، بلکه به میزانی که روح او و "من او" توسعه یافته روح اعمال سایرین را نیز شامل می شود. 🔹دستورات دینی نیز بر این توسعه "من انسانی" و تقویت "من شامل" متمرکز است. لذا خروج از منیت و خودخواهی که ضمن تقویت "من شامل" حاصل می شود، موجب به سمت خدا می شود. 🔹پس می توان گفت دین داری یک حرکت کاروانی است که تاثیر سلوک یک فرد در همه ی افراد محقق می شود و سلوک به سوی خداوند حرکتی واحد است که همه با هم در حال حرکت به سمت آن هستیم. نوعی حرکت ایمانی و متحد که خود را در روابط ولایی مومنین نشان می دهد و پشتوانه ی عظیم معنوی است که همه ی افراد کاروان را امداد می رساند. برگرفته از بیانات 🆔 @farzandanerouhollah