📖 نعمت شناخت و ايمان به خدا 🔸گویا ساختار وجودی و ذهنی انسان به گونه‌ای است که تا از نعمت‌های الهی برخوردار است و آن‌ها در معرض خطر واقع نشده و یا از او سلب نگردیده اند، هرگز پی به ارزش آن‌ها نمی‌برد و برای وی ارزشمند تلقی نمی‌شوند. و آنگاه که به فقدان آن‌ها مبتلا گردید می‌فهمد که چقدر ارزش دارند. این روحیه انسان نسبت به تمام نعمت‌های الهی است. 🔹در میان تمام نعمت‌ها و قبل از همه، نعمت شناخت خدای متعال قرار دارد. ما نمی‌توانیم به ارزش نعمت شناخت خدای متعال پی ببریم. همین مقدار، ایمان ضعیفی که داریم و همه هم اقرار می‌کنیم که ایمان و معرفتمان به خداوند سبحان خیلی ضعیف و ناقص است، وقتی به ارزش و ضرورت آن پی می‌بریم که به شک و شبهه‌ای مبتلا شویم. اگر این سوسوی ایمان خاموش گردد آن وقت می‌فهمیم که چه آتشی شعله‌ور گردیده که جان ما را می‌سوزاند و هیچ راه نجاتی نداریم. 🔸اگر خدایی ناکرده رابطه ما با خدای متعال قطع شود، به گونه‌ای که ذره‌ای ایمان در کف نداشته باشیم و در دل احساس نکنیم که با جایی و با کسی ارتباط داریم که حرفمان را بشنود و دردمان را درمان نهد، در این صورت جز گمراهی و حیرت و سردرگمی و بدبختی بهره‌ای نخواهیم داشت. به قول آن حکیم که می‌گفت: «بی‌خدایی نکشیدی تا بدانی چه دردی است». 🔹ما چون نمی‌دانیم آن‌هایی که ایمان ندارند در چه پستی و گمراهی و بدبختی به سر می‌برند، قدر ایمان ضعیف خود را نمی‌دانیم و به ارزش آن پی نمی‌بریم و غافليم که برای همین زندگی دنیا چقدر مؤثر است. البته تأثیر آن در آخرت و سعادت ابدی برای ما قابل اندازه‌گیری و درک نیست و به یقین تأثیرش بیشتر از آن است که عقل ما بفهمد. ✂️ #برشی_از_کتاب : پند جاوید، جلد اول، ص۲۵۸ 👤 استاد علامه مصباح یزدی (ره) 🌐 fatehan.net 🆔 @fatehan