📖 ریشه‌های تربیتی تفکر 🔸این‌که ما یک مقدار کم فکر می‌کنیم و این شده سنت ما، ریشه در تربیت ما دارد؛ همان تربیتِ ابتدای بچگی. بیگانگان در ابتدای بچگی مایه‌هایی می‌گذارند. دیده‌اید که بچه‌های هشت نه ماه یا یک‌ساله وقتی می‌نشینند سر سفره، وقتی یک لیوان آب به دستشان می آید، چه کارش می کنند؟ یک لیوان آب را می‌گیرند و با آن بازی می‌کنند و ریخت‌وپاش می‌کنند. 🔹برخورد با بچه‌ای که به سمت لیوان آب می‌آید، در فرهنگ‌های مختلف متفاوت است. آن‌هایی که طبقات پایین یا طبقات کم‌رنگ جامعه هستند، روی دست بچه با سوزن یا چیزی فشار می‌دهند و تنبیه‌اش می‌کنند؛ آن‌هایی که یک خُرده از این‌ها پیشرفته ترند، نگاه تندی می‌کنند؛ آن‌هایی که یک خُرده باسوادترند و اهل تربیت هستند، لیوان را از جلوی بچه برمی‌دارند یا بچه را از جلوی لیوان برمی‌دارند، شما اگر راه دیگری دارید بگویید! به نظر شما می‌شود کار دیگری کرد؟ اگر رهایش کنی، لیوان آب را یا روی قالی می‌ریزد، یا روی خودش می‌ریزد و خسارت به بار می‌آورد. 🔸عروس من اتریشی است. بچه‌اش امین حدوداً یک‌ساله بود، یک لیوان روی سفره بود که داخلش آب بود. امین آمد بردارد، عروس ما وقتی دید امین به لیوان نزدیک شد، نه لیوان را برداشت و نه بچه را. هیچ تذکری هم به او نداد و چیزی نگفت؛ بلکه یک لیوان خالی گذاشت بغل دستش. امین هم از این لیوان ریخت درون آن یکی و از آن یکی ریخت درون دیگری. زمین را کثیف نکرد و آب‌بازی خودش را هم انجام داد. 🔹این، فکر کردن است؛ اما وقتی بچه را برمی‌داری، معنای آن این است که قدّ تو به این نمی‌رسد، تو کوچک‌تر از این هستی، تو توانایی نداری و هزار القا و تحقیر در متن انجام این کار نسبت به طرف مقابل وارد می‌شود. بعد این بچه که بزرگ شد استعمارپذیر می‌شود؛ اما آن دیگری که بزرگ شد، اگر بدذات باشد استعمارگر می‌شود و اگر روی دنده عقل راه برود و خوش ذات باشد، بُت‌شکن می‌شود. ✂️ #برشی_از_کتاب : تفکر؛ ص ۷۲ 👤 استاد آيت‌الله حائري‌ شيرازي(ره) 🌐 fatehan.net 🆔 @fatehan