📖 گام اول برای استفاده از روح و حقیقت نماز 🔸برای نزدیک شدن به روح نماز و بهره‌مند شدن از حقیقت آن، اولین گام این است که در حین نماز «توجه» به نماز داشته‌باشیم. شاید بسیاری از اوقات اتفاق می‌افتد که انسان سوره حمد را تمام می‌کند و مشغول خواندن سوره توحید می‌شود؛ درحالی‌که اصلاً یادش نمی‌آید که سوره حمد را چگونه خواند و تمام کرد. و حتی گاهی پیش می‌آید که وقتی «السلام ‌علیکم و رحمت‌الله و برکاته» را می‌گوید تازه یادش می‌آید که نماز می‌خوانده‌ است. 🔹این نشان‌دهنده آنست که هیچ توجه آگاهانه به نماز و آن چه انجام می‌داده، نداشته‌ است. البته در انجام فعل اختیاری و ارادی، حتماً نوعی توجه وجود دارد و محال است بدون توجه، فعل اختیاری از او صادر شود؛ اما برای حصول این شرط، وجود مرتبه‌ای ضعیف از توجه نیز کافی است. 🔸در مورد نماز هم منظور این است که گاه توجه آن‌چنان ضعیف است که اگر انسان، مثلاً، در رکعت سوم بازگردد و بخواهد به یاد بیاورد که تشهد رکعت دومش را چگونه خوانده، به خاطر نمی‌آورد! این همان نمازی است که روح ندارد و برای انسان تعالی ایجاد نمی‌کند. 🔹بنابراین، اولین گام برای نائل شدن به‌حقیقت و روح نماز این است که «توجه داشته‌باشیم که چه می‌کنیم». از همان ابتدا که برای تکبیرةالاحرام می‌ایستیم و قبل‌از آن که «الله‌اکبر» بگوییم، باید توجه کنیم که برای چه این‌جا ایستاده‌ایم و می‌خواهیم چه بکنیم. حتی جلوتر از آن، از همان اولین کلمه و جمله‌ای که شروع به اذان و اقامه می‌کنیم، توجه داشته‌باشیم که این جملات برای چیست. 🔸لااقل در این حد باشد که گویی متنی را حفظ کرده و می‌خواهیم برای کسی بخوانيم؛ دراین‌حال مراقبیم که حروف و کلمات را درست ادا کنیم و جمله‌ها و عبارت‌ها را پست و پیش نخوانیم. البته در اثر تکرار، به‌مرور زمان، قرائت نماز برای انسان به‌صورت «ملکه» درمی‌آید و انسان با توجهی ضعیف و نیمه‌آگاهانه نیز قرائت را به‌درستی انجام خواهد داد؛ و اشاره کردیم که این مقدار از توجه کافی نیست. ✂️ #برشی_از_کتاب : به سوي او، ص۳۱۳ 👤 استاد علامه مصباح یزدی (ره) 🌐 fatehan.net 🆔 @fatehan