📖 برخیز و غنیمت بشمار 🔸دسته‌ای از مردم هستند که غالباً عارف‌منش و درویش مآب‌اند. کارشان اشک فشانی برگذشته ‌است، و مرتب می‌گویند: اگر ما فلان باغ را خریده بودیم سود کلانی نصیب ما می‌گشت، اگر در فلان دانشگاه ثبت‌نام ‌کرده و ادامه تحصیل داده بودیم، اکنون از شخصیت‌های بزرگ کشور بودیم. تمام ‌وقت خود را با افسوس خوردن، و روی «قبرِ دیروز» گریه کردن تلف می‌کنند، در حالی‌ که اگر امروز نیز تکانی بخورد ممکن است به همه و یا به قسمتی از آرزوهای خود برسد، ولی به ‌جای آن، بر گذشته افسوس می‌خورد. وقت گذشته را نتوانی خرید باز مفروش خیره کاین گهر پاک بی‌بهاست 🔹گروهی در نقطه مقابل آن‌ها هستند. اضطراب آینده، آن‌ها را از کار در آن لحظه‌ای که در دست دارند، باز می‌دارد. دانش‌آموزانی را دیده‌ایم که مرتب دم از رفوزه شدن می‌زنند، مرتب می‌گویند: مبادا تجدیدی شویم، مبادا قبول نشویم، این اضطراب آنان را از مطالعه و کار باز می‌دارد، و فرصت را از دست می‌دهند. چه زیبا سروده آن سراینده تازی‌زبان: مافات مضی و ما سياتیک فاين قم فاغتنم الفرصه بین العدمین یعنی: آنچه را از دست دادی، گذشته ‌است، و آینده هنوز نرسیده، بی‌جا غصه آن را مخور. هم‌اکنون برخیز و این لحظه را که از هر دو طرف به نیستی می‌رسد، غنیمت بشمار و کار را انجام بده. ✂️ #برشی_از_کتاب : رمز پيروزیِ مردان بزرگ، ص۱۰۳ 👤 آيت‌الله جعفر سبحانی 🌐 fatehan.net 🆔 @fatehan_net