✅ خداوندا من را با قدر و اندازه‌هايى كه گذاشته‌اى، آرام كن... 🔹اگر توجّه داشته باشى، مى‌فهمى كه من مى‌خواهم از تكيه بر نعمت‌ها و از تكيه برخودت هم فارغ شوى؛ و آن‌جا كه در بن‌بست دنيا و ناتوانى و عجز كامل خودت قرار مى‌گيرى، نااميد و متزلزل و يا ملتهب و برآشفته نباشى؛ 👈كه در دعاى امين الله مى‌خوانى: «اَللّهُمَّ‌ فَاجْعَل نَفْسى مُطمَئِنَّة بِقَدَرِك». تو آرامش دل من را، در كنار نعمت‌هاى بيرون و قدرت‌هاى درونم نگذار؛ كه اين هر دو، دنياپرستى و خودپرستى است. 🔹من را با قدر و اندازه‌هايى كه گذاشته‌اى، آرام كن تا بفهمم كه در برابر آنچه دارم،بايد بازدهى داشته باشم تا بفهمم كه براى رفتن، دو پاى شكر و صبر را دارم. 🔹شكر، در هنگام دارايى و توانايى و صبر، در هنگام فقر و عجز؛ فقر دنيا و عجز انسان. و رضا و خوشنودى، در هر دو حال؛ كه اين زندگى پاك و طيّب است. 🔶استاد علی صفایی حائری: 📚 #نامه_های_بلوغ ص۱۲۷ https://eitaa.com/fatemi222/9882