✋بعضی از ما وقتی آخر سال صاحب‌خانه جوابمان کرد، ترسیدیم. وقتی صاحب‌خانه مقداری را که از توان مالی‌مان خارج بود، به کرایه‌خانه اضافه کرد، آرامش خود را از دست دادیم. وقتی کار پیدا نکردیم یا صاحب‌کارمان عذر ما را برای ادامۀ کار در کارخانه، شرکت یا اداره خواست، ترس از بی‌کاری آرامش زندگی‌مان را به هم ریخت. 🔸وقتی دست نیاز برادر دینی‌مان به سمت ما دراز شد، از ترس اینکه شاید قرضش را ادا نکند و پولمان را برنگرداند، به او کمک نکردیم! «ٱلشَّيطَٰنُ يَعِدُكُمُ ٱلفَقرَ»؛ شيطان، شما را [به هنگام انفاق مال باارزش‏] از تهی‌دستى و فقر مى‏ترساند. درحالی‌که اگر قرآن را زندگی کنیم و «ٱللَّهُ ٱلوَٰحِدُ ٱلقَهَّارُ» را در نظر بگیریم، در سخت‌ترین شرایط زندگی، چه در بُعد فردی و چه در بُعد اجتماعی، آرام هستیم و ترسی نداریم. 🔸مقام معظم رهبری در کتاب «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن» می‌فرمایند:ازجمله تأثیرات توحید در روان یک موحد، این است که ریشۀ ترس را در او می‌‌خشکاند... کسی که اعتقاد به قدرت پروردگار داشت، ترس در او از بین می‌‌رود، و بنده وقتی نگاه می‌‌کنم، تأمّل می‌‌کنم، محاسبه می‌‌کنم، می‌بینم ترس است، بیم و هراس است که دنیا را و آخرت را از دارندگانش سلب می‌‌کند. ترسِ از فقر موجب می‌‌شود انسان انفاق نکند؛ ترسِ از مبتلاشدن و دچارشدن به ناراحتی‌‌ها، موجب می‌‌شود که انسان تن به جنایت‌ها، فاجعه‌ها و ذلت‌ها و خواری‌ها بدهد. ✔️امام همۀ ما را آرام کردند اولیای الهی این‌گونه‌اند. آن‌ها که قرآن را زندگی می‌کنند و مراتب توحید را در آیات کلام‌اللّه مجید طی می‌کنند، بروز عملی چنین توحیدی برای‌شان آرامش است. آن‌ها از هیچ‌کس و هیچ چیز ترسی ندارند. حتی در مواقع حساس باعث آرامش دیگران می‌شوند. آیت‌اللّه توسلی دربارۀ امام خمینی؟ می‌گوید: 🔸بعد از شب فاجعۀ هفتم تیر، همۀ مسئولان در هراس بودند که انقلاب چه می‌شود؛‏‎ ‎‏چون گروهی از بالاترین ردۀ مسئولان مملکتی در یک شب شربت شهادت نوشیدند که‏‎ ‎‏در میان آن‌ها بزرگ‌ترین شخصیت قوۀ قضائیه، شهید مظلوم آیت‌اللّه دکتر بهشتی و سایر شخصیت‌های بالای کشور بودند. صبح آن روز، مرحوم شهید رجایی و باهنر با جمعی از‏‎ ‎‏ وزرا برای کسب تکلیف خدمت امام آمدند، ولی همه خودشان را باخته بودند. از‏‎ ‎‏خدمت امام که برگشتند، آقای رجایی گفت: امام با چند کلمه همۀ ما را آرام کردند.‏‎ ‎‏ایشان فرمودند: «حوادث در عالم زیاد است و با شهادت جمعی از بزرگان نباید مقصد‏‎ ‎‏را رها کرد». بعد از دیدار آن‌ها با امام چنان آرامشی در آن‌ها پیدا شد که با اطمینان خاطر از‏‎ ‎‏ همان‌جا به محل کار خود بازگشتند. 🔸این آرامش که حتی به دیگران هم القا می‌شد، در وجود امام خمینی از انس با قرآن کریم حاصل شده بود. در کتاب «خلوتی با خویش» در احوال ایشان آمده است: آن بزرگوار با اینکه به تفسیر قرآن آگاه بود و مراحلی از معنویت قرآن را طی نموده بود، ولی در هر فرصت مناسب که برایش پیش می‌آمد، قرآن تلاوت می‌نمود. انس امام با قرآن با رعایت آداب ظاهری و باطنی توأم بود. هرجا می‌نشست، آن را بالاتر از خویش می‌گذاشت و چیز دیگری بر روی قرآن قرار نمی‌داد و اجازه نمی‌داد این اثر شریف در جایی قرار بگیرد که پایش بدان سو کشیده شود. در حال قرائت قرآن به‌گونه‌ای بود که گویی در محضر و منظر حق نشسته است. در هنگام تلاوت آن، با وضو و نیز حالت توأم با ادب و سکون و وقار چهارزانو می‌نشست و به جایی تکیه نمی‌زد؛ همچون کسی که می‌خواهد نزد بزرگان بنشیند. 🔸ایشان مقید بودند هر روز قبل از نماز و در بین دونماز چند صفحه قرآن (حدود یک حزب یا بیشتر) بخوانند که حتی در روزهای بیماری و کسالت این برنامۀ امام قطع نگردید. معمولاً بعد از نماز صبح و قبل از نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء یا در هر فرصت دیگر ایشان مقید به این مستحب الهی بودند و بارها که اطرافیان به خدمتشان می‌رسیدند، امام را مشغول خواندن قرآن می‌دیدند. 📚‌‌ویژه نامه ماه مبارک ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄