﷽ 🔰 علامت اجازه‌ ورود به این خانه، اشک است. ✍🏻 وقتی انسان قبل از #زیارت بر در حرم ایستاده و اذن دخول می‌خواند، باید منتظر شود تا ببیند اهل خانه اجازه ورود داده‌اند یا نه؟ 🔘 راه فهمیدن این اذن را آیت‌الله بهجت (رحمة‌الله‌علیه) اینگونه بیان فرمودند که: «وقتی به عبارت "أَ أَدْخُلُ یَا حُجَّةَ اللهِ" میرسی، به قلبت رجوع کن، ببین آیا صاحبخانه بر آن نظری افکنده و تحول و تغییری در آن مشاهده میکنی یا نه؟ ⬅️ اگر دیدی قلبت متحول نشده پس اجازه ورود ندادند باید برگردی و به دنبال کار مستحبی دیگری بروی، سه روز روزه بگیری، تضرع و استغاثه کنی و بعد از سه روز برگردی و اذن دخول بخوانی و ببینی راهت می‌دهند یا نه. در ادامه روایتی خواندند که زائر چگونه متوجه می‌شود او را به خانه راه داده‌اند؛ «فإن خشع قلبك و دمعت عينك فهو علامة الإذن»[1] اگر اشکی از چشمت آمد این علامت اذن است.»[2] ✍🏻 چون «امام ساکن اعلی علیین است»[3] و از عرش پاسخ زائر را می‌دهد. «وَ كانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ» (سوره هود، آیه۷) و عرش الهی بر روی آب است. ⬅️ دل مؤمن هم عرش خداست و این آب جاری در عرش، #اشک مؤمن است! ✍🏻 پس آن بخش از وجود او که اتصال به اعلی علیین دارد اشک اوست و اگر پاسخی از عرش بیاید علامتش سرازیر شدن این اشک است، که مؤمن نه به زور، بلکه با یک حالت انکسار باطنی، شرمندگی یا شوق درونی برای زیارت، توجه صاحبخانه را احساس می‌کند. [1] مصباح المتهجد، ج۱، ص ۷۲۰. [2] به‌سوی محبوب، ص۱۲۴. [3] خصال، ج۲، ص۳۴۲. ✍️سیره رضوی https://eitaa.com/fatemi222/3540