↩️تأکید بر دشمن‌شناسي و برائت در فرازهاي پاياني زيارت عاشورا، مجدداً به ترسيم خطوط دشمني آل اميّه و يزيدها و ابوسفيان‌هاي تاريخ مي‌پردازد و عمق كينة آنان را نسبت به اهل بيت: نشان مي‌دهد. نکات قابل بحث: ـ جشن و شادي امويان بر حادثة‌ عاشورا و مبارك‌دانستن روز شهادت امام حسين(ع) (اِنَّ هذا يَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ...)؛ ـ شناخت چهرة شجرة خبيثه و ملعونة امويان و مروانيان (آکِلَةِ الَْأکبادِ اللَّعينُ ابْنُ اللَّعينِ عَلى لِسانِكَ وَ لِسانِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ فى کُلِّ مَوْطِنٍ...)؛ ـ شجرة ملعونه در قرآن، بني‌اميه‌اند (اسراء، آيه 60)؛ ـ احكام شرعي روز عاشورا، مانند: پرهيز از شادي، كراهت روزه‌گرفتن، لزوم سوگواري و اظهار حزن، تعظيم شعائر؛ ـ لعنت دوبارة ظالمان و درخواست عذاب الهي براي آنان (فَضاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَ مِنْكَ وَ الْعَذاب)؛ ـ طرح دوبارة تقرب به خدا به ‌وسيلة برائت از دشمنان و موالات با اهل بيت: (اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ...)؛ ـ طرح دوبارة اولين ظالمان به خاندان پيامبر(ع) و حاميان آن ظالمان و پيروان و دنباله‌روان (وَ شايَعَتْ وَ بايَعَتْ). https://eitaa.com/fatemi222/14414