سلام ما به حسین و علی اصغر او امیر عشق که گهواره بود سنگر او رضیع داده خدایش، نشان سربازی صغیر برهمه پیدا، مقام اکبر او شکفت لاله ی عصمت به روی دوش حسین چو تیر حرمله آمد به سوی حنجر او مجال گریه نبودش که خنده کرد علی حسین، مات از حالِ گریه آور او گرفت خونش و بر اوج آسمان پاشید که پیک تسلیت آمد زپیک داور او کنار خیمه به خاکش سپرد و امضاء شد کتاب سرخ شهادت به خون اصغر او اگر چه پیکراو را به خاک پوشیدند به شهر کوفه سرش را به نیزه ها دیدند سید رضا مؤید