دارد «حَرَّمَها» وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدی فَإِنَّما یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِینَ«92» و(همچنین مأمورم)قرآن(را بر مردم)تلاوت کنم.پس هر کس هدایت را بپذیرد تنها به سود خود پذیرفته وهرکس گمراه شود،پس بگو:(من مسئول نیستم،زیرا)من فقط هشداردهنده ام. نکته ها: آغاز این سوره درباره ی اهمیّت قرآن بود؛پایان آن نیز از قرآن کریم بحث می کند. قرآن درباره ی تلاوت خودش می فرماید: «وَ ما تَکُونُ فِی شَأْنٍ وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَ لا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاّ کُنّا عَلَیْکُمْ شُهُوداً»[49]ای پیامبر! ما بر سه چیز گواهیم: الف:بر تمام کارهای تو. ب:بر تلاوت قرآن تو. ج:بر تمام کارهایی که شما مردم انجام می دهید. یعنی تمام شئون و کارهای پیامبر و تمام کارهای مردم در یک سو و تلاوت قرآن آن حضرت در سوی دیگر قرار گرفته و این نشانه ی اهمیّت بسیار زیاد تلاوت قرآن است. پیام ها: 1- آورنده ی قرآن،باید خود نیز اهل تلاوت باشد. «أَتْلُوَا الْقُرْآنَ» 2- مهم ترین مأموریّت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بعد از توحید،تلاوت آیات الهی بر مردم است. «أَتْلُوَا الْقُرْآنَ» 3- محور تبلیغ باید قرآن باشد. أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدی ... 4- وظیفه ی ،رساندن حقایق به مردم است،پذیرش یا عدم پذیرش،مربوط به خود آنهاست. أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدی ... وَ مَنْ ضَلَّ 5-تلاوت قرآن،مقدّمه ی است. «أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدی» 6- سود و زیان ایمان یا کفر مردم،به آنها برمی گردد. «لِنَفْسِهِ» 7- پیامبر گمراه شدگان نیست. «فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِینَ» وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ سَیُرِیکُمْ آیاتِهِ فَتَعْرِفُونَها وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ عَمّا تَعْمَلُونَ«93» وبگو:ستایش برای خداست.به زودی آیاتش را به شما نشان خواهد داد و آن را خواهید شناخت.وپروردگارت از آنچه انجام می دهید غافل نیست. نکته ها: «الْحَمْدُ لِلّهِ» ،بهترین جمله برای الهی است که هم بارها پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به گفتن آن مأمور شده و هم در سوره ی حمد همه ی مسلمانان،هر روز باید آن را تکرار کنند. سعدی درباره ی غفلت انسان از عاقبت کارش می گوید: کنون باید ای خفته بیدار بود چو مرگ اندر آید زخوابت چه سُود تو غافل در اندیشه ی سود و مال که سرمایه ی عمر شد پایمال کنون کوش کاب از کمر در گذشت نه وقتی که سیلاب از سرگذشت سکندر که بر عالمی حکم داشت در آن دم که بگذشت عالم گذاشت میسّر نبودش کز و عالمی ستانند و مهلت دهندش دمی پیام ها: 1- رسالت الهی، است که باید برای آن شکر کرد. إِنَّما أُمِرْتُ ... وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ 2- آنچه تاکنون از آیات الهی دیده اید،گوشه ای از آنهاست؛آیات دیگری نیز در آینده به شما نشان خواهد داد. «سَیُرِیکُمْ آیاتِهِ» 3- مهلت های الهی را نشانه ی خداوند نگیرید. «وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ» 4- نظارت دائمی خداوند،از شئون اوست. «وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ» 5-انسان در برابر اعمال خویش است. «وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ عَمّا تَعْمَلُونَ» 6- از کفر و شرک مخالفان نباش. «وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ عَمّا تَعْمَلُونَ» «اللّهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجه