روایت می‏گوید: صورت نازنین امام حسن (علیه السلام) خیلی زیبا بوده است. گاهی که می‏خواست از منزل بیرون برود، مردم جمع می‏شدند و محو تماشای امام حسن (علیه السلام) می‏شدند. راه بسته می‏شد و حضرت ناچار می‏شد که برگردد. حالا صورت به این نازنینی، من جگرم برای امام حسین (علیه السلام) سوخته که وقتی برادر را در قبر می‏گذاشت، چه حالی پیدا کرد؟ جمله‏ای را فرمود که کاشفیت از آن سوز باطن دارد. فرمود: برادر! من بعد تو هیچ وقت عطر نمی‏زنم. این جمله بسیار کاشف از سوز دل امام حسین (علیه السلام) است؛ ولی یک کاشفی بزرگتر از این در کربلا گفته شدم آن جا که بالای سر قمر بنی‏هاشم آمد، نفرمود دیگر عطر نمی‏زنم؛ فرمود: الآن انکسر ظهری و قلت حیاتی؛ کمر شکست و تدبیر و توانم به پایان رسید. بهر آن لب تشنه دریا خون گریست - دیده صحرا دل هامون گریست چشم ثارالله همچون چشم مشک - ریخت اشک و ریخت اشک و ریخت اشک کی به خون آغشته چشمی باز کن - یک برادر گوی و خواب ناز کن جمع کردم از زمین هست تو را - هم علم هم مشک و هم دست تو را بی تو ای سرو روان در خیمه گاه - آب آب تشنگان شد آه آه عضو عضوم راست در هر انجمن - ناله عباس من عباس من تا تو را از تیغ کین افتاد دست - ماند پایم از ره و پشتم شکست https://eitaa.com/fatemi8