‌ امام صادق علیه السلام: ‌ امام حسن علیه السلام عابدترین، زاهدترین و برترین مردم زمان خویش بود؛ ‌ هرگاه حج بجا می آورد پیاده و گاهی پابرهنه بود؛ همیشه این گونه بود که اگر یادی از مرگ و قبر و قیامت می کرد گریه می کرد. ‌ وقتی یادی از گذشتن از صراط می کرد، گریه می کرد، وقتی یادی از عرضه شدن در پیشگاه الهی برای حساب و کتاب می کرد، صدای حضرت بلند می شد، تا آنجا که غش می کرد و بیهوش می افتاد؛ ‌ و هرگاه برای نماز می ایستاد، بند بند وجود او در مقابل خدایش می لرزید و هر وقت از بهشت و جهنم یاد می کرد، مانند مارگزیده می پیچید، و از خداوند بهشت را درخواست می کرد. ‌ بحار الانوار، ج 43، ص 331، روایت 1. ‌ ‌ @fatemiishoo