حدیث نوزدهم غیبت تعریف غیبت تعریف غیبت 🌸🍃 فقها در تعریف غیبت ، عبارات مختلفی دارند . در کشف الريبه شهید ثانی آمده است : غیبت آن است که کسی را در حال غیبتش به نحوی یاد کنند که از نسبت دادن آن کار به او ناراحت شود ، از چیزهایی که در عرف نقص به حساب آید و ذکر آن به قصد مذمت یا عیب جوبی باشد . 🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷 " ذکر هم اعم است از آنکه به زبان باشد ، یا نوشتن ، یا حکایت یا هر راهی که دیگران را متوجه آن عیب کند در حدیث پیامبر نیز آمده است : « هل تدرون ما الغيبة ؟ فقالوا : الله ورسوله أعلم . قال : ذكرك أخاك بما يكره ... آیا می دانید غیبت چیست ؟ گفتند : خدا و رسولش داناترند . فرمود : آن است که برادرت را به چیزی یاد کنی که ناراحت می شود . 🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷 اعم بودن غیبت از ذکر زبانی یا نوشتنی با اشاره ، از این روایت آشکار می شود که عایشه گوید : زنی بر ما وارد شد چون روی برگرداند و رفت با دستم اشاره کردم که او کوتاه قد است . رسول خدا فرمود : او را غیبت کردی ! پس غیبت ، تنها تلفظ نیست و اینکه در روایات ، « ذکر » گفته شده چون غالباً غیبت با تلفظ انجام می شود . 🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱 از روایات بسیاری معلوم می شود که کشف سر مؤمنین حرام است ، یعنی عیوبی که از مؤمنان پوشیده و پنهان است ، چه خلقی ، چه خلقی و چه عملی ، افشای آنهـا حـرام است ، اگرچه به قصد انتقاص و تحقیر دیگری نباشد ، مگر آن که عمل ، از اموری باشـد که ذکر و اشاعه آن حرام شرعی باشد و « اشاعه فحشا » به شمار آید . 🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱 یا علی مدد ادامه دارد